Macedonia Północna - 2022

[adam k.]

Jeszcze niech będzie część techniczna, czyli połowy owadów na światło. Na zdjęciach moje narzędzie, ekran wiszący, zaopatrzony w lampę led z tego wątku (na końcu) https://tiny.pl/crtqv .
W tak trudnym kamienistym terenie, znalezienie odpowiedniego, samotnie rosnącego drzewa do podwieszenia ekranu, okazało się niemożliwe. Zastosowałem mocną, robiniową gałąź osadzaną w skałach pod kątem 45 stopni. Inne stanowiska z czarną sosną nie wymagały tego zabiegu, ale były mniej obiecujące.

[adam k.]

Jest pierwszy motyl, Aprominta sp. 1957 . W tym wątku pod zdjęciami: 1957.jpg / DSC_0548.jpg / DSC_0549.jpg na drugiej stronie, już pokazywałem prawdopodobnie ten gatunek. Też kolejne stanowisko i inny czas pozyskania egzemplarzy z rodziny Autostichidae .
Nadal zagadka i materiał dla specjalisty tej grupy. Następny gatunek, to duża zwójka - Eugnosta lathoniana (Hübner, [1800]). Systematycznie zalatywał każdej nocy na ekran, ale tylko w jednym lub dwuch egzemplarzach.
Larwa motyla na oście haczykowatym Carduus hamulosus Ehrh., w stanowisku bardzo liczny, kwitnący.

[adam k.]

Zasięg występowania Anarpia incertalis (Duponchel, [1833]), rozciąga się w Europie południowej od Portugalii po cieśninę Bosfor, dalej aż do Kazachstanu. Pokazuję zdjęcie aparatu kopulacyjnego samca i skan egzemplarza gatunku z Turcji.
Widoczna różnica (długość) cornutus zaznacza się w aparatach motyli pochodzących z Turcji, Iranu, Iraku itd. W literaturze Nel i Varenne (2023) czytamy, że gatunek zalicza się do "rozwojowych", a brak odpowiedniej ilości okazów z płd.- zachodniej Europy nastręcza problemy taksonomiczne. Ja również pozyskałem tylko jeden egzemplarz.

[carabus1]

Chodzi o ten mały, szablasty skleryt? Jest istotna różnica wielkości. Czyli ten gatunek jest na drodze do powstania we wschodnim areale nowego taksonu?

[adam k.]

Chodzi o ten mały, szablasty skleryt? Jest istotna różnica wielkości. Czyli ten gatunek jest na drodze do powstania we wschodnim areale nowego taksonu?

Tak, rozpatrywany jest aedeagus z sierpowatym cornutusem.
Pozwoliłem sobie na przetłumaczenie części dotyczącej wyglądu cornutusa pewnych okazów. Nel i Varenne (2023) „Un problème taxonomique: sur la présence de deux espèces d' Anarpia Chapman, 1912 en Europe”. Autorzu odkrywają, że ich korsykańskie motyle „Gatunek B” mają „krótki” cornutus, podczas gdy te z Pirenejów mają bardzo długi. Spojrzenie na inne kolekcje i literaturę wykazało, że z krótkim cornutusem występuje na Korsyce, w południowo-wschodniej Francji, Hiszpanii i Maroku, a także w Grecji kontynentalnej, a „Gatunek B” z bardzo długim cornutusem w Pirenejach Wschodnich (Francja), Krecie i Turcji.
Duponchel ([1833]) opisał swoje Eudorea incertalis z Korsyki, Duponchel (1842:Eudorea pyrenaealis z okolic Canigou w Pirenejach (Pyrénées-Orientales). Tak więc „Gatunek A” można by nazwać Anarpia incertalis (Duponchel ([1833]) i „Gatunek B” Anarpia pyrenaealis (Duponchel (1842)) – gdyby można było sprawdzić genitalia holotypów. Wydaje się jednak, że te zniknęły (i najwyraźniej nadal nigdy nie były badane genitalnie) – jeśli to się potwierdzi, autorzy powinni zdefiniować odpowiadające im neotypy.

[Jacek Kurzawa]

Fajnie się to czyta i ogląda.

Duponchel ([1833]) opisał swoje Eudorea incertalis z Korsyki, Duponchel (1842:Eudorea pyrenaealis z okolic Canigou w Pirenejach (Pyrénées-Orientales). Tak więc „Gatunek A” można by nazwać Anarpia incertalis (Duponchel ([1833]) i „Gatunek B” Anarpia pyrenaealis (Duponchel (1842)) – gdyby można było sprawdzić genitalia holotypów. Wydaje się jednak, że te zniknęły (i najwyraźniej nadal nigdy nie były badane genitalnie) – jeśli to się potwierdzi, autorzy powinni zdefiniować odpowiadające im neotypy.

Jesli wiadomo, jakie są areały dwóch taksonów A i B i wiadomo, że są to dwa różne areały, to mając informację o locus typicus taksonu A i taksonu B można własciwie w takiej sytuacji przypisać opisy do taksonów. Można pozyskać, o ile to możliwe, okazy z locus typicus i wykazać, że mają one takie własnie "cornutusy" i wyznaczyć z nich neotypy.

korsykańskie motyle „Gatunek B” mają „krótki” cornutus, podczas gdy te z Pirenejów mają bardzo długi

Eudorea incertalis Duponchel (1833) z Korsyki, - takson B
Anarpia pyrenaealis (Duponchel (1842) z Pirenejów - takson A

Lepiej zachować chronologię w opisywaniu taksonów i "A" roboczo nadać dla Eudorea incertalis Duponchel (1833) z Korsyki, jako taksonu starszego, natomiast "B" zarezerwować sobie dla Anarpia pyrenaealis (Duponchel (1842).
Jeśli A i B kiedyś zostaną uznane za ten sam takson wtedy B stanie się synonimem.

[adam k.]

Dodam bez cytowania, że autorzy Nel i Varenne (2023) w ostatniej publikacji są zainteresowani rozwiązaniem "zagadki" na bieżąco. Dane kodów kreskowych dostępne przez BOLD, różnią się na tyle, aby myśleć o rozdzieleniu ich na stałe.
Jednak nie ma danych z Korsyki ani z Francji kontynentalnej, nie można z nich niczego wywnioskować pod względem taksonomicznym. Jak jest z pozyskiwaniem większej ilości egzemplarzy do badania? Na ten temat nie mogę się wypowiadać, pisałem o mojej jednej sztuce z Macedonii.

[adam k.]

Ancylosis cinnamomella, gatunek ostatnio wyczerpująco opisany na Forum i w pracy: Buszko 2022. Notes on the preimaginal stages and life history of Ancylosis cinnamomella (Duponchel, 1836) (Lepidoptera: Pyralidae).
Vol. 31 (online 008): 1–4. https://tiny.pl/crp41
Moje kilka egzemplarzy do światła. Dodaję zdjęcie aparatu kopulacyjnego samicy (przewód torebki długi, cienki pomiędzy wizerunkami, czerwona linia).

[adam k.]

Na zdjęciu Hyperlais dulcinalis i informacja o zasięg występowania. Węgry, Rumunia (Slamka 2010). Włochy, Chorwacja, Bułgaria, Macedonia Północna, Grecja, Iran (Leraut 2012). Turcja (Koçak i Kemal 2009). NW Kazachstan (Anikin et al. 2017). Rosja: region Wołga-Don, Kaukaz, południowy Ural, Ałtaj, Tuwa, Buriacja, kraj zabajkalski (Sinev & Streltsov 2019). Ukraina: obwód mikołajowski (Obrazcow 1935a), chersoński (Bidzilya 1995), zaporoski, doniecki (Bidzilya et al. 2001) i Krym (Budaszkin 1992, 2004), pierwszy zapis dla obwodu odeskiego. Dane pochodzą z: New records of little known pyraloid moths (Lepidoptera: Pyraloidea) from Ukraine V. YEPISHIN, O. BIDZILYA, Y. BUDASHKIN, O. ZHAKOV, V. MUSHYNSKYI & S. NOVYTSKYI.

[adam k.]

Diceratura ostrinana (Guenée, 1845), na pierwszych dwóch zdjęciach, następny wizerunek (ostatni), to Diceratura roseofasciana (Mann, 1855). Zwójki jednocześnie spotykałem na ekranie.

[adam k.]

Następnym przedstawicielem rodziny zwójkowatych (czwartym), jest Aethes sanguinana (Treitschke, 1830). W Europie Środkowej rzadki i lokalny, na południu Europy stanowiska motyla się "zagęszczają". Lata od czerwca do początku września.
W dobrych warunkach, w regionach np. południowej Panonii (Chorwacja, Serbia) występują dwa pokolenia, maj i wrzesień. Na stepach o podłożu lessowym i piaskowym, suche zdegradowane murawy. Znany na wysokościach od 90 do 350 m. Sporadyczny i lokalnie rzadki na równinach, oraz nietypowy dla gór średniej wysokości. Na zdjęciu jeden (tylko) z dwóch egzemplarzy do światła.

[adam k.]

Teinoptera olivina (Herrich-Schäffer, [1852]), w przypadku tej sówki zaskoczyłem się bardzo pozytywnie. Licznie występująca ćma, w typowym dla siebie środowisku. Naskalne rośliny, a między nimi Acantholimon sp., jeden z pokarmów gąsienicy motyla. Tylko jaki mógłby być, to gatunek rośliny? Z Oncocnemidinae pozyskałem w stanowisku jeszcze antirrhinii, ale była mniej liczna.

[adam k.]

 Z Oncocnemidinae pozyskałem w stanowisku jeszcze antirrhinii, ale była  mniej liczna.

Razem z O.antirrhinii w różnych ilościach zaistniały sówki, wymieniane i opatrzone na Forum, jednak pokazuje je poniżej. Ostatnie trzy (zdjęcia) gatunki częste na ekranie. Jeszcze są inne z sówkowatych, tylko nie spreparowane. Ale tak prawdę mówiąc, nie sposób ''ogarnąć'' całości przywiezionego materiału i najwięcej uwagi (w pierwszej kolejności) przywiązałem do motyli, tych najmniejszych.

[adam k.]

Cucullia sp. w formie zagadki. Dużo, dużo okazów zaobserwowałem w całym okresie łowów.

[adam k.]

Aethes bilbaensis i Aethes flagellana na zdjęciach, to następne gatunki współistniejące, reprezentowane dość licznie. Mam nadzieję, że znajdzie się jeszcze trzeci, a mianowicie Aethes kasyi. Przecież jest taksonem opisanym na podstawie materiału z Macedonii, czyli pięciu samic (zdjęcie tekstu pracy). Tutaj czeka mnie dłuższa praca nad preparacją wszystkich zwójek. Przykładowo zamieszczam zdjęcia aparatów kopulacyjnych pierwszych dwóch omawianych gatunków i takiego nie pasującego do nich (kasyi-flagellana.jpg). Najbliżej, najprawdopodobniej, to A.flagellana, może aedeagus jest niekompletny? Do tej pory wypreparowane egzemplarze A. bilbaensis i A. flagellana, równoważą się ilościowo.

[adam k.]

Teraz motyle z Depressariidae, bez nazw gatunkowych, może jakieś typowania? Na ostatnim zdjęciu miniaturka motyla, już (zdjęcia: imago, preparat z nazwą) była publikowana przeze mnie na forum w innym wątku.

[adam k.]

Teraz motyle z Depressariidae, bez nazw gatunkowych,  może jakieś typowania?

Nie ma typów , a nie było takie trudne, dla pierwszych (para) dwóch motyli. Depressaria douglasella, ostatni trudniejszy i ciekawszy w jednym egzemplarzu, to Depressaria marcella, pokazywałem z Gruzji https://tiny.pl/cw17d .

[adam k.]

Coleophora narbonensis Baldizzone, 1990
Rozpiętość skrzydeł 10–11 mm. Podstawowym kolorem jego przedniego skrzydła, jest szarobrązowy z dużymi, ciemnobrązowymi, rozproszonymi łuskami itd.
Pierwsze motyle lęgną się już na początku maja. Gatunek preferuje zbocza porośnięte trawą, skierowane na południe. Jego stadia rozwojowe są nieznane, rośliną pokarmową jest prawdopodobnie piołun skalny (Artemisia alba). Gatunek został opisany na podstawie okazu samca zebranego (Baldizzone 1990) w południowej Francji, w pobliżu miasta Narbonne. Przez długi czas były to jedyne znane dane, dopóki Pastorális nie złowił nieznanych okazów Coleophora na górze Bucka w pobliżu Csákberény (Węgry), motyle dostarczono do Baldizzone, który determinował je, jako narbonensis. Na szczęście znalazła się wśród nich nieznana wcześniej samica, którą opisali (Baldizzone i Wolf, 2000). Gatunek znany ponadto z Macedonii i Turcji (Baldizzone & Wolf 2013). Istnieją duże różnice w wyglądzie motyli, pomiędzy okazami z Węgier, a z innych lokalizacji, dlatego konieczne jest preparowanie aparatów genitalnych. Informacjami na temat gatunku podzielił się ze mną I.Richter .

[adam k.]

Wstępnie oznaczyłem do gatunku: Aristotelia subericinella (Duponchel, [1843]). Aristotelia, to duży rodzaj i nie został jeszcze poprawiony (Akin, Seven, 2021). W związku z tym występują trudności w rozpoznaniu gatunku. Determinację powinno dokonywać się poprzez porównanie aparatów kop. samców, ( Varenne i Nel, oraz Kemala i Koçaka). Podobieństwo A. subericinella, do następnych gatunków z tego rodzaju, A. billii Varenne i Nel, 2013 oraz A. ericinella (Zeller, 1839), jest duże w przypadku okazów pochodzących z południa.

[adam k.]

Zapraszamy wszystkich chętnych do roboty nad pierwszym chrząszczem, co nie znaczy, że nie jest oznaczony.

[carabus1]

Na podstawie powyższego zdjęcia, można spoko tego czarnuchowatego oznaczyć do gatunku, tym łatwiej, że to samiec. Jest to Pedinus olympicus KIESENW.
Niestety, pokazał się tylko jeden egzemplarz. Siedział pod sporym głazem na otwartym terenie, pośród miliona innych głazów. Nie łowiłem dotąd tego gatunku.

[adam k.]

Nie łowiłem dotąd tego gatunku.

To powtarzające się stwierdzenie w przypadku następnego motyla, może jest tylko taką specyfiką, że chce się pokazywać ciekawostki. Przecież ciekawe, to te egzemplarze na które czeka się latami, a tych ciągle nie ma. Gdy wpadną wreszcie w ręce, to stają się wyjątkowe. Można w dostępnej literaturze wyczytać niewiele na temat motyla, o roślinie pokarmowej gąsienicy, jaką jest Oman wąskolistny. W zasadzie larwy odżywiają się tylko (nasionami) kwiatostanem, w którym zimują i przechodzą kwietniowe przepoczwarzenie . Spotyka się ich znacznie więcej, niż ostatniego stadia rozwojowego, motyle są rzadkie.

[carabus1]

Ten Otiorrhynchus też był złowiony w jednym egzemplarzu, co potwierdza pewną prawidłowość: im dalej na południe jest więcej gatunków a mniej osobników.
Okaz pod kamieniem w borku sosnowym na wysokości 1000 m. Jutro podam nazwę gatunkową. Może ktoś pokusi się o oznaczenie?

[adam k.]

Bedellia somnulentella na zdjęciach, tak to ten znany u nas gatunek. Tylko, że w Macedonii mogłem natrafić na następny z rodzaju B.ehikella. Na marginesie - znany na forum, ciekawie był tylko raz opisany z hodowli i dość dawno, dlatego przy okazji nawiązuję do niego teraz.

[carabus1]

Ryjkowiec to Otiorrhynchus veluchianus APFELB. , jeśli się nie mylę.

[adam k.]

Następny Otiorrhynchus, tak ja myślę !

[carabus1]

Ten gatunek pozyskałem przez otrząsanie dolnych, zacienionych konarów jałowca greckiego(Juniperus excelsa M.BIEB.). Występował tylko na jednym stanowisku, na kamienistym, południowo zachodnim zboczu. Wysokość około 1050 metrów. Tym razem było więcej egzemplarzy. Myślę, że to jest Otiorrhynchus (Melasemnus) ovalipennis BOH.

[adam k.]

Zrobiłeś foto tego stanowiska? Ja tam nie byłem.

[carabus1]

Niestety nie mam zdjęć tych drzew jałowca. Bo to były drzewa a nie krzewy, nawet do dziesięciu metrów. Zbyt byłem zajęty łowami, szkoda! Pomiędzy nimi były ładne płaty muraw z kwitnącymi ziołami. Przyznam się szczerze, że miałem tam niezłego pietra. Byłem wtedy sam a wkoło nikogo w promieniu kilku kilometrów. Gdyby coś poszło nie tak...Zjadły by mnie szakale i sępy.

[adam k.]

Niestety nie mam zdjęć tych drzew jałowca. Byłem wtedy sam a wkoło nikogo w promieniu kilku kilometrów. Gdyby coś poszło nie tak...Zjadły by mnie szakale i sępy.

Szkoda, że nie pstrykałeś . Samotne łowy, to sposobność do największego skupienia i koncentracji, nikt nie przeszkadza, sam też chodziłem w teren na nocne świecenia. Dopiero w nocy dzieją się rzeczy. Pewnego razu wracałem, gdzieś o trzeciej nad ranem, a tu zatrzymuje mnie grupka cygańskich maruderów, na skuterach wracających z balangi. Pomyślałem sobie, że mogą być kłopoty, tak jak w naszych wiejskich klimatach. Zdziwiłem się po raz kolejny, pozytywnie - zapytali mnie czy mam ogień. Odpowiedziałem, że nie palę, a tu usłyszałem słowa od macedońskiego Cygana, brzmiące dosłownie: "zapałki nie, zapałki nie"! Tak daleko od domu, a tak bezpiecznie i dogadać się można.
Nie tracąc sposobności dodaję następnego chrząszcza.

[carabus1]

Ten czarnuchowaty został złowiony na przedpolu pasma górskiego Babuna, na wysokości 800 metrów. Wyczerpakowany z wysokiej murawy pod wietrzejącymi skałami w pełnym słońcu.
Według mnie to Ectromopsis bulgarica KISENW. Jeśli by się to potwierdziło, może jest pierwszym stwierdzeniem tego gatunku z Macedonii Północnej.

[adam k.]

Coleophora eupreta Walsingham, 1907, według BALDIZZONE (1987), gatunek ten znany jest z Włoch, Austrii, Macedonii (w opisie Jugosławia), Hiszpanii, Afryki Północnej, w tym Libii, Turcji (Anatolia). W całym swoim zasięgu gąsienica motyla żywi się różnymi gatunkami wieloletnich Cistaceae, takich jak Helianthemum sessiliflorum, Helianthemum tuberaria i Cistus monspeliensis, Helianthemum lavandulifolium. Ciemna forma motyla, charakterystyczna dla obszaru Alp i Bałkanów. Pomimo moich szczerych starań w terenie, tylko odłowiłem jedną sztukę.

[adam k.]

Z czym mamy do czynienia?

[adam k.]

Z czym mamy do czynienia?

Jest to następny ciekawy z Coleophoridae, czyli Coleophora longicornella Constant, 1894.

[adam k.]

Pyrausta obfuscata (Scopoli, 1763), ten również na światło i jeden egzemplarz.

[adam k.]

Pyrausta obfuscata (Scopoli, 1763), ten również na światło i jeden egzemplarz.

Co jeszcze można dodać do gatunku ? Wśród rodzaju Pyrausta znajdą się trzy następne, a może i czwarty? Tylko później, jak będzie mniej znany, interesujący, to go pokarzę. Na zdjęciu następnym jakaś ciekawostka z materiału podesłanego mi przez Jarka, ale coś więcej na jego temat, to już niech się wypowie właściciel egzemplarza.

[carabus1]

Ten gatunek bodaj najbardziej mnie ucieszył, spośród innych pozyskanych podczas tej wyprawy. Znalazłem go wcześnie rano. Było dopiero co po nocnym obfitym deszczu. Defilował sobie po drodze polnej, prowadzącej w górę, pośród zagonów warzywnych. Podłoże było gliniasto- kamieniste. Jeszcze później kilkakrotnie przeszukiwałem ten teren i już drugiego okazu nie znalazłem.
Nic dziwnego, wszystkie źródła podają, że jest to chrząszcz bardzo rzadki w Europie Południowej i południowej części Europy Środkowej. W Polsce należy do wielkich rzadkości i notowany był tylko na kilku stanowiskach.
Należy do Lixinae, Cleonini, a jest to Leucophyes pedestris(PODA).

[carabus1]

Według mnie to Ectromopsis bulgarica KISENW.

Po konsultacjach wychodzi na to, że mamy do czynienia z Gunarus parvulus (LUCAS),

[adam k.]

Według mnie to Ectromopsis bulgarica KISENW.

Po konsultacjach wychodzi na to, że mamy do czynienia z Gunarus parvulus (LUCAS),

To szkoda! Inaczej byłoby wspaniale, tylko czy "wychodzi", to ostateczna diagnoza?.

Na zdjęciach Scotopteryx vicinaria (Duponchel, 1830) , pontoalpejski gatunek. Występuje dość lokalnie : Austria (górna dolina Innu), Włochy (Vinschgau - Südtirol), Szwajcaria (Valais), południowa Francja i zachodnia Azja.
Pierwszy dowód znaleziska w Austrii pochodzi ze zbocza Kaunerberg w dolinie Górnej Inn w Północnym Tyrolu. Jak widać, jest lokalny, a co z nim na Bałkanach? Na pytanie mogę odpowiedzieć z "całą odpowiedzialnością".

Po raz pierwszy dokładnie udało się zlokalizować stanowisko, z tym gatunkiem, a też stronę pod linkiem (Zdjęcie nr.7 - Macedonia, okolice Prilepu, pagórkowaty, otwarty teren, 620 m, 23 sierpnia 2015 o świetle, leg., det. i foto: Friedmar Graf) https://tiny.pl/cdhgc. Zostałem wynagrodzony większą ilością egzemplarzy. Jeszcze w tym wątku wstawię ładniejszą fotkę motyla, a może znajdę samicę do pokazania.

[carabus1]

[/quote][/quote] Jest w tej grupie (Helopini), kilka bardzo podobnych rodzajów, o podobnej ekologii i biologii. Gunarus DesGosis, Nalassus MULS. , Ectromopsis ANTOINE i Xanthomus MULS.
Dobre oznaczenie wymaga materiału porównawczego, nie tylko kluczowych cech w rodzaju: "rzędy pogłębione, międzyrzędy lekko wypukłe". To określenia mocno uznaniowe.
Może okazy Gunarus parvulus (LUC.) znalazły by się w krajowych kolekcjach, bo to owad szerzej rozmieszczony i liczniejszy. Ale Ectromopsis bulgarica to wątpię.
Dlatego z ostatecznym oznaczeniem poczekam.

[adam k.]

Dobre oznaczenie wymaga materiału porównawczego

Jeszcze dopytam, to co z tym materiałem porównawczym, brakuje go u Ciebie, czy w zbiorach krajowych? Przypuszczam, że trzeba więcej czasu na poszukiwania?

Na zdjęciu Lithostege farinata (Hufnagel, 1767), znany gatunek krajowy, ale znalazłem tylko jedno wejście dotyczące owego (forum, oznaczenia). Wykazany z wielu krajów europejskich, w tym z europejskiej Rosji; także z Kaukazu, Zakaukazia i Turcji. Średni motyl, rozpiętość skrzydeł 27–30 mm. Przednie skrzydło mlecznobiałe do kremowobiałego, tylne jaśniejsze od przednich, strzępina biała. Brak elementów wzoru, z wyjątkiem słabego opylenia z szarymi łuskami na przednich skrzydłach. Te cechy wyglądu i powolny lot w ciągu dnia sprawia, że motyl jest widoczny z daleka i łatwy do schwytania. W opisywanym łowisku dość liczny, gdy wypłaszany z roślinności. Rośliny związane z gatunkiem, to : Sisymbrium officinale, Sinapis arvensis, Alliaria petiolata, Raphanus raphanistrum.

[carabus1]

W moim zbiorze brakuje na pewno, a w innych krajowych...O to pytałem, ale nikt nie odpowiedział.

[adam k.]

W moim zbiorze brakuje na pewno, a w innych krajowych...O to pytałem, ale nikt nie odpowiedział.

Brak odpowiedzi oznacza, że potencjalny posiadacz nie przeczytał, albo rzeczywiście nie istnieje w zbiorach.

Na zdjęciu Scopula decorata, prawie jestem pewny tego oznaczenia, tylko jest, to ale . Na Bałkanach są jeszcze dwa bardzo podobne gatunki. Nieliczne, potwierdzone odłowione egzemplarze Scopula orientalis, pochodzą z Macedonii, południowo-zachodniej Bułgarii i południowo-wschodniej Albanii (Hausmann 2004; Beshkov 2017; Beshkov 2017 dla Bułgarii), oddalonej o co najmniej 550 km od rumuńskiej lokalizacji. Z powyższych danych wynika, że S. orientalis jest gatunkiem o bardzo słabo poznanym rozmieszczeniu w Europie, zwłaszcza na Bałkanach. Brak danych wynika prawdopodobnie zarówno z lokalnego charakteru gatunku, ale także z tego, że został on przeoczony ze względu na jego zewnętrzne podobieństwo do innych z rodzaju Scopula, szczególnie S. ornata i S. decorata. Istnieją bardzo subtelne różnice morfologiczne pomiędzy wymienionymi gatunkami ( Hausmann 2004). Skutecznym rozwiązaniem, rozdzieleniem gatunków jest porównanie aparatów genitalnych samczych. Problem w tym, że wszystkie egzemplarze odłowione przeze mnie, to samice. Jestem jednak zadowolony z tego co posiadam, ponieważ i tak, to dla mnie nowy gatunek w bazie danych.

[adam k.]

Na zdjęciu Scopula decorata, prawie jestem pewny tego oznaczenia, tylko jest, to ale . Na Bałkanach są jeszcze dwa bardzo podobne gatunki.
-

Z klucza do oznaczania wynika raczej, że omawiany gatunek, tutaj na środkowym zdjęciu, to S.orientalis.

-Szary pas przedniego skrzydła sięgający żyłki R5
tylko; wierzchołek skrzydła poza żyłką ,szare kropki w zaniku,
lub ich brak ................................................ Scopula orientalis

Dla porównania pokazuję właściwie oznaczonego motyla S.decorata (zdj.1) i omawiany egzemplarz (zdj.2). Oba posiadają w przepasce zewnętrznej szare, ołowianego koloru łuski. S.ornata takich łusek nie posiada. To też są cechy kluczowe. Co do wierzchołka skrzydła, jest nadal dla mnie nierozstrzygnięte, z czym mam do czynienia. Dlatego autor pracy na temat tych gatunków ( Hausmann 2004) stwierdził, że "istnieją bardzo subtelne różnice morfologiczne pomiędzy wymienionymi gatunkami", a to już pisałem wcześniej.

[adam k.]

Zapraszamy wszystkich chętnych do roboty nad pierwszym chrząszczem, co nie znaczy, że nie jest oznaczony.

Powtórzmy to jeszcze raz, a co to za biegaczowaty?

[carabus1]

co to za biegaczowaty?

Okaz ma 15 milimetrów długości. Został złowiony w otwartym terenie, pośród skał.
I w tym przypadku sprawdza się teza, że na południu Europy większość gatunków łowimy w jednej sztuce.
Scybalicus oblongiusculus (DEJ.) złowiłem dopiero drugi raz w życiu,(poprzednio też jeden okaz w Bułgarii, w Rodopach).

[adam k.]

co to za biegaczowaty?

Scybalicus oblongiusculus (DEJ.) złowiłem dopiero drugi raz w życiu, (poprzednio też jeden okaz w Bułgarii, w Rodopach).

Dziękuję Ci za wpis z oznaczeniem. Miałem nadzieję, że wstawienie przeze mnie zdjęcia biegaczowatego, wywoła choćby minimalne zainteresowanie. Przecież ta grupa chrząszczy jest "ulubioną", czasami, aż do bólu. Tym bardziej kiedy pisze carabus1, że to dopiero drugi egzemplarz w Jego 50- letniej "przygodzie" z entomologią. Sarkastycznie muszę skomentować, że gdyby chodziło o egzemplarz modliszki zwyczajnej, to dopiero byłby niekończący się odzew

[carabus1]

Może nie potrafię zrozumieć emocji związanych ze znalezieniem tak już pospolitego owada w Polsce, jakim jest Mantis religiosa. Że ktoś się z tego cieszy, to OK!
Ale powodów braku reakcji na opublikowanie rzadkich i nielicznych owadów nietrudno się doszukać. Przecież nie chodzi o wpis typu: ale cudo, ale fajny! Po prostu niewiele można dodać, gdy pierwszy raz w życiu coś się widzi. No, gdyby ktoś już taki gatunek odławiał lub obserwował, to co innego. Wtedy komentarz mógłby brzmieć: ja mam takie a takie doświadczenia co do tego motyla, albo: mylisz się, to inny gatunek. Przepraszam za wynurzenia, pozdrawiam wszystkich!

[adam k.]

Może nie potrafię zrozumieć emocji związanych ze znalezieniem tak już pospolitego owada w Polsce, jakim jest Mantis religiosa.

To napiszę coś, co nie powinno obrazić nikogo, a jeżeli ma problem, to Jego sprawa.
Będzie krótko: Jaki naród, takie emocje, jaki naród, taka władza, etc.

[Aneta]

Będzie krótko: Jaki naród, takie emocje, jaki naród, taka władza, etc.

Miałam się nie odzywać, ale po powyższym mi się zdębiało. Serio aż tak was boli cudza radość, a nawet i z pospolitego gatunku, że musicie do tego mieszać naród i władzę? Forum jest duże, bawcie się dobrze w swoich wątkach i dajcie żyć innym, tak w tematach owadzich, jak i w Hydeparku. A jeśli wam to nie pasuje, cóż, zawsze możecie założyć własne miejsce w sieci, droga wolna.

[petrel]

Odnośnie małego odzewu od chrząszczarzy.... grupą chrząszczy, którą darzę specjalną sympatią są ryjkowce, ale na temat tegowątkowych ryjów nie mam nic do powiedzenia bo bałkańskie otiorynchusy czy cleoninae (w sumie to wszystkie tamtejsze) to dla mnie kosmos. Byłem kilka razy za granicą, na Bałkanach w Chorwacji i Czarnogórze i większość ryjków leży sobie nieoznaczona bo nawet jak jest jakiś klucz to często jest niekompletny a często cechy są podane w taki sposób, że bez opatrzenia w danym rodzaju nic się nie wskóra. Stąd przyglądam się z ciekawością wątkom podróżniczym i jestem ich fanem, ale nie udzielam się bo post w stylu "fajne te bałkańskie robaki" raczej nie wzbudziłby entuzjazmu wśród autorów

[Jacek Kurzawa]

Miałem nadzieję, że wstawienie przeze mnie zdjęcia biegaczowatego, wywoła choćby minimalne zainteresowanie. Przecież ta grupa chrząszczy jest "ulubioną", czasami, aż do bólu. Tym bardziej kiedy pisze carabus1, że to dopiero drugi egzemplarz w Jego 50- letniej "przygodzie" z entomologią. Sarkastycznie muszę skomentować, że gdyby chodziło o egzemplarz modliszki zwyczajnej, to dopiero byłby niekończący się odzew

Trochę może poza tematem Macedonii, ale akurat dlatego Mantis wzbudza duże zainteresowanie, bo potencjalnie jest wiele osób, które ją dostrzeże. Ilośc osób potrafiących oznaczyć i odpowiednio kontemplować doniosłość tego okazu będzie z oczywistych powodów niewielka. Dlatego pisze się prace na temat, hipotetycznie: "Fauny ekotonów torowisk w obszarze graniczącym z terenami zurbanizowanym oraz na terenach LP" bo lista pospolitych gatunków daje szanse na dużo ilość cytacji...
Nie ma się co podniecać - ani małą ilością wyświetleń, ani dużą. Ludzie czytają. Najlepiej nie analizować tylko robić swoje.
Gdyby chcieć osiągnąć wielką popularność to należałoby spreparować motyla ze skrzydłami, na którym na lewym jest literka P na prawym S... a na odwłoku "i" i opisać go jako np. "Pisodeus polonicus".. (może jakiś gatuneczek Covideus bigpharmicus ) lub też spreparować jakąś inną aferę socjologiczną... skończyłoby się kłótniami, trollingiem... ale tego chyba już nikt nie chce....

Najważniejsza jest merytoryka i jakość, i tego się trzymajmy.

A biegacza - pogratulować. Nie znam się nie potrafię ocenić, docenić etc. jak chyba większość forumowiczów. "Scybalicus oblongiusculus (DEJ.) złowiłem dopiero drugi raz w życiu," wcale nie oznacza (chyba) że to jest gatunek rzadki. I odwrotnie - wiele osób łowi dziesiątkami okazy rzadkich gatunków, co nie powoduje, że stają się one liczne. Trudno ocenić nie znając się na tej grupie.

Ten wątek jest bardzo ładny, ciekawy, ale..... hmmm. no wlaście .... ma tą wadę, że z relacji z Macedonii zrobiło się kompletny mish-mash utrudniający jego czytanie. Relacja już się skończyła, teraz jest ...wszystkiego po trochu, w róznych perspektywach - mikrolepidoptera, Tenebrionidae.... to nie jest chyba dla nikogo łatwy kawałek do strawienia. Lepiej byłoby Macedonię podzilić na kilka częsci. W pierwszej opisać wyprawę ogólnie a potem to podzielić chociażby na rzędy, a nawet na pojedyncze gatunki w przypadku trudności z ich identyfikacją. I nie mieszałbym procesu ID z zagadkami, bo jako czytelnik potrzebuję jasnego sygnału ze coś jest nieoznaczone do ID albo jest to już oznaczone i mam to po prostu "oglądać" i przyjąć do wiadomości. Ale to jest tylko mój punkt widzenia, którym się dzielę. Pozdrawiam!