57 Cleridae: Thanasimus, Opilo, Necrobia
: poniedziałek, 5 kwietnia 2010, 01:15
Larwy przekrasków są zwykle na tyle charakterystyczne, że ich rozpoznanie na podstawie ogólnego wyglądu nie sprawia problemów. U większości gatunków stadia przedimaginalne są drapieżne i często żyją w chodnikach ksylofagów lub pod korą, gdzie polują na rozmaite bezkręgowce. Gatunki z rodzaju Trichodes wyżerają larwy pszczół, a Necrobia ma dziwne upodobania pokarmowe i różni przedstawiciele tego rodzaju zarówno atakują larwy innych owadów jak i żywią się martwymi szczątkami zwierzęcymi, a czasem i roślinnymi, w tym produktami, które i my uważamy za spożywcze (pewien zakres tych preferencji oddaje angielska nazwa tych chrząszczy - "ham beetles").
Na zdjęciach:
Thanasimus formicarius - larwy pospolite i łatwe do znalezienia w dużej liczbie pod korą drzew iglastych opanowanych przez ksylofagi, można je zbierać cały rok. Charakterystycznie ubarwione, tego rodzaju nie sposób pomylić z niczym innym. Larwa z Krajkowa pod Poznaniem; mój zbiór.
Opilo sp. (prawie na 100% O. pallidus; na pewno nie O. mollis czy O. domesticus, a tylko te dwa gatunki mają opisane larwy). Również ten rodzaj jest łatwy do identyfikacji na podstawie larw, które żyją pod korą i w próchnie drzew liściastych, zwłaszcza starszych lub rosnących w mało przekształconych lasach, chyba najczęściej w dąbrowach. Piękna, włochata bestia polująca na larwy ksylofagów. Tę konkretnie larwę wyciągnąłem z gałęzi dębowej w Promnie pod Poznaniem.
Necrobia sp. z "trupiego" zbioru Szymona Konwerskiego (odprysk projektu związanego z entomologią sądową). Larwa bardzo ciekawa, odżywia się bardziej padliną niż żywą zdobyczą, chociaż ponoć nie gardzi też czymś świeższym. Jak łatwo odgadnąć, łapanie larw tego rodzaju wiąże się z wąchaniem mało przyjemnych obiektów.
Na zdjęciach:
Thanasimus formicarius - larwy pospolite i łatwe do znalezienia w dużej liczbie pod korą drzew iglastych opanowanych przez ksylofagi, można je zbierać cały rok. Charakterystycznie ubarwione, tego rodzaju nie sposób pomylić z niczym innym. Larwa z Krajkowa pod Poznaniem; mój zbiór.
Opilo sp. (prawie na 100% O. pallidus; na pewno nie O. mollis czy O. domesticus, a tylko te dwa gatunki mają opisane larwy). Również ten rodzaj jest łatwy do identyfikacji na podstawie larw, które żyją pod korą i w próchnie drzew liściastych, zwłaszcza starszych lub rosnących w mało przekształconych lasach, chyba najczęściej w dąbrowach. Piękna, włochata bestia polująca na larwy ksylofagów. Tę konkretnie larwę wyciągnąłem z gałęzi dębowej w Promnie pod Poznaniem.
Necrobia sp. z "trupiego" zbioru Szymona Konwerskiego (odprysk projektu związanego z entomologią sądową). Larwa bardzo ciekawa, odżywia się bardziej padliną niż żywą zdobyczą, chociaż ponoć nie gardzi też czymś świeższym. Jak łatwo odgadnąć, łapanie larw tego rodzaju wiąże się z wąchaniem mało przyjemnych obiektów.