Polskie Forum Entomologiczne

Larwy Scirtidae wyglądają trochę jak karaluchy, a ich unikalne, długie i wieloczłonowe czułki jeszcze potęgują to podobieństwo. Właśnie na podstawie tych niezwykłych u chrząszczy czułków można rozpoznać tę rodzinę. Na dodatek larwy mają aparat gębowy przekształcony w skomplikowane urządzenie służące do sortowania, rozdrabniania i "brykietowania" cząstek pokarmu, który już w formie zbitej kulki przesuwany jest do gardzieli. Te dziwaczne stworzenia żyją w wodzie i żywią się martwymi lub żywymi tkankami roślin. Gdyby ktoś życzył sobie więcej informacji, to mamy w Polsce specjalistę od tej rodziny i z pewnością pytania nie pozostaną bez odpowiedzi.

Na zdjęciu (od lewej):

Cyphon sp. - larwa znaleziona pod kawałkiem drewna leżącym w rowie z wodą; ten rodzaj jest zwykle łatwy do rozpoznania na podstawie charakterystycznego deseniu na przedpleczu.

Elodes sp. - ze szczeliny w gałęzi leżącej w wartkim, górskim strumieniu; w takich środowiskach larwy tego rodzaju występują czasem masowo.

Prionocyphon serricornis - okaz ze zbioru Rafała Ruty; ten gatunek rozwija się w dziuplach wypełnionych wodą; larwy żerują na martwej tkance butwiejących liści, często w dużej liczbie.

W swoje książczynie o chrząszczach Polski napsałem za jednym z niemieckich źródeł (Jacobs/ Renner Biologie und Oeologie der Insekten Fischer 1988) że "larwy Prionocyphon serricornis można znaleźć na dnie pod kamieniami w charakterystycznym pęcherzu z wcześniej zgromadzonego powietrza"

Falsch oder richtig?!!!!

Na pewno tam w tej książeczce jest Prionocyphon, a nie Hydrocyphon..?

Paweł

w tej niemieckiej książce jest Hydrocyphon serricornis.... pomyłkowa hybryda?... do tej pory wychodziło mi że jest to synonim  Prionocyphon serricornis.

Falsch!

Bardziej pasuje to do Hydrocyphon deflexicollis. Ten gatunek posiada dość ciekawy zwyczaj przepoczwarczania się w strumieniach. Nie w wodzie, ale właśnie w kawernach powietrza pod kamieniami na dnie potoków. Pewnie w podobnych pęcherzach potrafią przebywać larwy, zwłaszcza przed zapoczwarczeniem. Przy odrobinie szczęścia można ten fenomen podejrzeć na przełomie czerwca i lipca w fliszowych potokach w Karpatach.

Takie rzeczy to trzeba sprawdzać, zanim się je powieli w druku (szczególnie, że nie wymaga to wiele wysiłku). Pewnie kiedyś na jakimś innym forum będzie podobna dyskusja - "bo u samego Kozłowskiego jest tak napisane"...

Paweł

pewnie że to jest łatwe, nawet w wypadku tak niszowej grupy  jak Scritidae;  w ksiżce "Biologie und..." (generalnie dość rzetelnej) popełniono jednak  dość  złośliwy błąd, polegający na połączeniu prawdopodobnie prawidłowej - w stosunku do opisywanego gatunku - nazwy rodzajowej (Hydrociphon) z nieprawidłowym epitetem serricornis, przynależnym gatunkowi z innego rodzaju. W wyniku różnych rewizji zmianom w nazwiach gatunkowych ulegają częściej miana rodzajowe  a nie epitety (nawiasem mówiąc  właśnie  odtrąbiono koniec nazwy Drosophila melanogaster!) więc dla osoby spoza kręgu "scritidologów" było dość oczywiste że H. serricornis to P. serricornis występujący w różnych listach i zestawieniach, a tu nic właśnie!