Polskie Forum Entomologiczne

Dopóki nie zabrałem się poważniej za Microlepidoptera, zima była czasem regeneracji sił i odpoczynku od ciągłych wyjazdów. Motyle minujące zmieniły ten stan do postaci sezonu trwającego cały rok.
W hodowli, wniesionej do ciepłego pomieszczenia 5 stycznia, powoli zaczyna się ruch. Jako pierwsze lęgną się pojedyncze osobniki Stigmella aeneofasciella. Mam nadzieję także na uzyskanie kolejnych gatunków, które w miarę czasu zamierzam tutaj zamieścić.

Z reguły wszystkie gatunki z rodzaju Stigmella, które zimują w stadium poczwarki, mogą być przenoszone do wylęgu w temperaturze pokojowej już po pierwszych przymrozkach. Natomiast gatunki z rodzaju Ectoedemia zimują w stadium dorosłej gąsienicy i nie reagują na przyspieszanie wylęgu. W ich przypadku należy poczekać do kwietnia. Podobnie zachowują się niektóre gatunki szrotówków, np. Phyllonorycter spinicolella i P. cerasicolella.

Dziękuję za komentarz. Popełniłem kilka błędów zanim się o tym dowiedziałem, ale tej zimy gatunki z rodzaju Ectoedemia pozostawiłem do wiosny na zewnątrz. A po zejściu śniegu rozejrzę się jeszcze za minami Ectoedemia weaveri.
Lęgną się już kolejne miłe dla oka gatunki, m. in. Elachista gleichenella (zebrane i wniesione do ciepła końcem grudnia) oraz zebrane jesienią Phyllonorycter geniculella.

I jeszcze jedna niespodzianka z wieczora: Stigmella incognitella.
Miny zebrałem na jabłoni w połowie października. Na drzewku były dość liczne.

Kolejne, pospolite gatunki, wyhodowałem z jarzębu i jabłoni. Są to, jak wstępnie sądzę, Phyllonorycter sorbi i Phyllonorycter blancardella.

Podłączę się do wątku i pokażę swoje. Na początek Phyllonorycter quercifoliella. Miny z charakterystycznym jednym fałdem w skórce od spodu liścia.

Kolejne motylki:
Elachista trapeziella z zimowego zbioru oraz Stigmella obliquella z jesiennego zbioru.

Wciąż trwają wylęgi pospolitych, ale miłych oku motyli. Dziś Phyllonorycter muelleriella z dębu i Stigmella myrtetella z borówki czernicy.

U mnie dosyć opornie z rozminowywaniem, zwłaszcza porównując z ubiegłymi sezonami. Wyniki nader skromne.

Do tej pory w sumie porywające 15 szt. w następującym przekroju gatunkowym:

- Phyllonorycter roboris,
- Phyllonorycter salictella,
- Parornix finitimella,
- Parornix carpinella,
- Dialectica imperialella,
- Leucospilapteryx omissella,
- Coptotriche gaunacella

Tak po prawdzie przyczynę niepowodzeń w sporej części poznałem w tym wątku, a ściślej w tym poście:




tak się NIESTETY składa że próbowałem już "przyspieszać" Phyllonorycter spinicolella, corylifoliella i lantanella - te dwa ostatnie zachowują się zapewne podobnie bo także zimują w stadium gąsienicy.
Cóż, wróciły zatem z powrotem do "zimnicy" - jednak nie wróżę już sobie powodzenia w tejże hodowli. Takie ocieplanie i ochładzanie na przemian, prawie zawsze kończy się tak samo...
Nic to - za rok będę mądrzejszy.

Jedynie z Ph. cerasicolella są jeszcze jakieś widoki bo tego materiału nie zdążyłem jeszcze wnieść do mieszkania.


Przy okazji pytanie do tych saperów którzy hodowali coś z Eriocraniidae. Jak te bestie znoszą skracanie zimowania? Na razie 3 tygodnie w ciepłym i...

Miny Eriocraniidae łatwo się znajduje ale wyjątkowo trudno jest wyhodować motyle. Motyle latają w kwietniu i na początku maja. Gąsienice żerują w maju (tylko E. sparrmannella nieco później). Po wyjściu z miny gąsienice zakopują się w glebie, budują niezbyt gęsty kokon i czekają w nim do wiosny następnego roku. Trudno jest kontrolować warunki takiej hodowli trwającej przez cały rok i to jest główne źródło niepowodzeń. Gąsienice muszą mieć dość grubą warstwę gleby w pojemniku - ok 5 cm. Warto próbować rożne typy gleby, np. torf, próchnica, piasek. Inne substraty nie zdają egzaminu. Ważna jest też wilgotność otoczenia. Chociaż miałem hodowle wszystkich polskich gatunków, to udało mi się wyhodować zaledwie po kilka okazów Eriocrania semipurpurella, E. sangii i E, sparrmannella. Trzy lata temu miałem w hodowli kilkaset gąsienic i nie udało się uzyskać ani jednego motyla. Należy próbować, pierwsze miny będą już za trzy miesiące. Może komuś uda się opracować sposób skutecznej hodowli Eriocraniidae.

Bardzo dziękuję za odpowiedź chociaż nie nastraja ona zbyt optymistycznie
Za to nutką optymizmu powiało w hodowlarce, ponieważ właśnie dzisiaj wyszedł jeden okaz E. sparrmannella.

Co do prób z różnym rodzajami gleby w hodowli to z piaskiem już spróbowałem (na samym początku) ale efekt był taki że gąsienice nie chciały się w nim zakopywać i znajdowałem je później martwe na powierzchni.

Z gatunków, które hodujesz, mam tego roku Coptotriche gaunacella.

Poza tym lęgną się wciąż kolejne Nepticulidae, które bardzo lubię. W tym Stigmella poterii wyhodowana z krwiściągu lekarskiego oraz Stigmella glutinosae z olszy czarnej.

Pod koniec grudnia i na początku stycznia wyhodowałem z min zebranych w połowie listopada w Warszawie (EC09) 22 osobniki Phyllonorycter platani. Motyle wylęgały się w bardzo rożnym okresie po wniesieniu do ciepła, od 2 do 14 dni. Codziennie wylęgało się od 1 do 4 motyli. Gatunek ten jednak wylęga się również bez zimowania, ponieważ uzyskiwałem imagines także z min niewystawionych na działanie mrozu. Zgoła inne obserwacje mam w sprawie Cameraria ohridella, z których poczwarek przenoszonych do ciepła w podobnym okresie nie udało się uzyskać ani jednego imago. Kolejne partie tych dwóch gatunków wciąż czekają na dworze, więc liczę jeszcze na sukces związany i z drugim z wspomnianych gatunków.

Czas płynie, przynosząc kolejne pospolite gatunki. W ostatnim czasie wylęgły się Stigmella tiliae hodowana z lipy oraz Parectopa robiniella hodowana z robinii. Oba w moich stronach występują bardzo pospolicie.

U mnie też pojawiły się już pierwsze efekty hodowli minowców. Dzięki życzliwości Marka Hołowińskiego, który użyczył mi materiałów hodowlanych, mam okazję zaprezentować Parornix traugotti. Gatunek znany jest zaledwie z kilku miejsc we wschodniej Polsce - notowany był na Polesiu, w Puszczy Białowieskiej i w Wigierskim Parku Narodowym. W Polsce zwykle żeruje na Betula humilis (Polesie, Puszcza Białowieska), rzadko na Betula pubescens (Wigierski PN).

Po około 2 miesiącach rozminowywanie jest u mnie niemal zakończone. Wylęgają się jeszcze ostatnie, spóźnione motylki. Pozostaje tylko troszkę odetchnąć, w końcu stoimy u progu nowego sezonu...