Polskie Forum Entomologiczne

Cerambycidae

Purpuricenusy

Cudne Prosimy o więcej

piekne te kozy, mam nadzieje że kiedys złapie przynajmniej 1szt

chyba jedne z ładniejszych przedstawicieli kózkowatych
nawet wiele kobiet mówi że to piękne owady (nawet moja żona)
Pzdr.

A takie tam

Marcin bardzo fajnie, że ktoś w końcu wrzucił kózki.
Bardzo fajny zbiór.
Pzdr.

I jeszcze porcyjka

To ja też pokażę swój mini zbiór kózek .Ponieważ to temat bardziej poboczny od moich głównych zainteresowań ,postanowiłem "poświęcić" na razie trzy gablotki na polskie kózki.Ułożyłem wg.układu Kózkowate -Baza danych,ponieważ najczęściej korzystam z tej strony.Jako, że zbiór ma raptem rok więc w większości są to kózki które udało mi się znależć u siebie (z kilkoma wyjątkami).Pozdrawiam Rafał.

Rządki jak żołnierze  w koreańskiej armii
Ładny zbiorek  

Fajny zbiór
Pzdr.

,no niezłe porównanie ,zdaję sobie sprawę że pewnie nikt nie używa takiego układu ,ale przy ograniczonej liczbie gablot,jeśli nie używa się tacek ,jest w miarę przejrzyście i wygodnie, bo jest miejsce na każdy gatunek ,a wiadomo że wszystkiego na raz nie znajdę   ,więc przekładki nie przewiduję wcześniej niż za rok...Więc problemu nie ma .Pozdrawiam Rafał.

Witam serdecznie  
Przedstawiam mój skromny, tegoroczny zbiór kózek. Mam nadzieję, że jak na nowicjusza zbiór nie wygląda najgorzej  

Dziękuję bardzo za słowa pochwały   Kilka nowych zdjęcia.

Janie, jesteś moim drugim idolem   Proszę o więcej Cerambycidae !!
Mazep

Cerambycidae - Prioninae

Honza, Przemku, piękne zbiory!

Brak pogody spowodował, ze mogłem dokończyć "remont" zbioru Cerambycidae. Przełożyłem całość na tacki (dotąd miałem tak tylko część) i zmieniłem gabloty na dębowe. Czeka mnie jeszcze zmiana etykiet nazw.

Gablot na zdjęciu jest 26, ale to nie jest wszystko, część w górnej częsci szafy. Wnetrza gablot umieszczę wkrótce, teraz tylko kilka, ułożone, aby było. Są tam gatunki z zachodniej palearktyki.

Odczułem komfort pracy z tackami, kiedy np znalazłem dwie tacki Mesosa nebulosa w różnych gablotach. Komasowanie zbioru przy użyciu tacek to zabawa a przelożenie gabloty owadow to kwestia 1-2 minut.

Szkoda że, mniejsze okazy nie są dobrze widoczne na zdjęciach. Całość robi wrażenie

W zasadzie mój zbiór jest jednym wielkim bałaganem, a ściślej: tzw. zbiorem komasacyjnym.  
Już od lat obiecuję sobie, że tej jesieni już na pewno zamówię szafę i 30 gablot, i że jakoś to wszystko poukładam.  
Na na razie... eeeeeh...    

Na razie trzymam wszystko w gablotach i pudłach o wymiarach 40 x 30 cm.
Większość materiału, póki co, jest ułożona wg dat i wypraw.
Ale to się kiedyś zmieni!

Szczęka opada. Oczywiście z wrażenia.

oj Adam, Adam. Dupa na krzesło i do roboty. Zbiór wzywa o pomoc. Ja wiem że czas, finanse, ale jak sobie to rozparcelujesz....ojoj, ale będzie pięknie. Jest bogaty i wiem to z opowiadań, jednak jestem zwolennikiem rozrzedzenia w gablocie. No to do roboty i czekamy na foty.....wierszem gadom.
Mazep

No właśnie!
Ten bark czasu i rozliczne inne zajęcia...  

Docelowo mój zbiór kiedyś będzie wyglądał mniej-więcej tak, jak na fotce poniżej.
Bo jednak powoleńku go konfiguruję i np. europejskie Hesperophanini mam uporządkowane!  

nooo, i od razu lepiej ś zrobić jeden rz
A ten brak czasu na porządki......z tego trzeba sobie zrobić po prostu przyjemność. Dziś zrobić jeden rządek, pojutrze trzy rządki, a za miesiąc sobie do tego powrócić.....i z czasem się zrobi. Ale to ma być odstresor, przyjemność. Ja tak robię i bardzo sobie chwalę ten system.
Mazep

Natknąłem się w sieci na zdjęcia zbiorów, w tym Cerambycidae, których zbiór liczy ... ponad 3400 gatunków!
Warto obejrzeć - polecam.

http://www.cokesmithphototravel.com/Pri ... ction.html
http://www.cokesmithphototravel.com/Lam ... ction.html
http://www.cokesmithphototravel.com/Cerambycinae.html
http://www.cokesmithphototravel.com/Lep ... ction.html

Kolekcję stworzył Alexander Coke Smith V, ktory na swojej stronie zamieścił CV:
http://www.cokesmithphototravel.com/Coke_s_Profile.html

Zbiór całkiem fajny, ciekawe gatunki, tylko jedno ale - preparowanie jak dla mnie bardzo słabe.
To jest moje zdanie.

Wszystko zależy od celu jaki się stawia i warunków w jakich się pracuje. Ten zbiór powstawał, z tego co mozna się zorientować,  w podrózach i w czasie miedzy nimi, wlasnoręczne zebranie tego pochłaniało zapewne większośc czasu. Z lektury  CV widać jak bardzo pracowity jest zbieracz, tego mu nie można odmówić.
Co do jakości preparowania to dobrze jest obejrzeć amerykanskie kolekcje typów, gdzie owad jest ledwie nabity na szpilke i to niekoniecznie prostopadle. I to wystarczało. Taka "szkoła". My żyjemy w innej kulturze.....

Witam.
Ukończyłem właśnie porządkowanie gablot z kózkami, wszystko udało się zmieścić w dwie gabloty.
Po dwóch latach przygody z entomologią, mój zbiór kózek powiększył się do 40 gatunków tej rodziny. Mam nadzieję, że nadchodzący sezon będzie obfitował w nowe i ciekawe kózki, czego sobie i Kolegom życzę  

Pozdrawiam
Przemek

Fajne  
Masz zamiar robić miejsce na wszystkie krajowe gatunki?
Pozdrawiam

No cóż, zbiór cały czas jest, że się tak wyrażę w "budowie" tak że jeszcze daleko mu do docelowej konfiguracji. A co do kózek, to posiadanie wszystkich krajowych gatunków jest moim marzeniem, oprócz tych chronionych ma się rozumieć. Myślę też o tackach ale na razie czekam aż zbiór się troszeczkę bardziej rozrośnie  

pzdr.Przemek

Uderzył mnie układ etykiet - na dole, poniżej serii okazów. Zazwyczaj odruchowo pod etykietą szukam okazow, jest to ogolnie przyjety standard. Pewnie na początku, kiedy jeszcze nie mamy wypracowanych wzorców, odruchowo "podpisujemy" -pod owadami, z przekonaniem, że tak jest dobrze. Przyjęło się jednak ogólnie podpisywać -nad, pozostawijąc pod etykietą "nazwa_gatunku" miejsce na okazy.

Stąd też takie posty:
viewtopic.php?p=149673#p149673

i po latach zastanawiamy się, dlaczego kiedyś robiliśmy to inaczej .....    

PS. Czy o tym już było kiedyś na Forum?

PS2. Przemku, ładny początek zbioru kózkowatych Polski. Widać staranność i własnoręczne zbieranie. Z przeglądu gatunków można sporo wywnioskować. Tak trzymaj, w tej materii chętnie Ci pomogę.

[edit] ta Pidonia lurida to może być Obrium brunneum lub Alosterna tabacicolor, chociaż obydwa gatunki masz już w gablocie. Możesz załaczyć te okazy w powiekszeniu?. Wokół terenu zamieszkania masz rozległe lasy sosnowe....... ?
Posród Clytus lama nie ma ani jednego C.arietis? Ten Gaurotes virginea to nie jest przypadkiem Dinoptera collaris (coś male są te okazy, ale zdjęcie niewiele widać). Zamieść powiekszenia gablot, sprawdzimy oznaczenia

Jak już wcześniej wspomniałem zbiór na razie nie nabrał ostatecznego kształtu i jeszcze na pewno wiele razy będzie przebudowywany, choć muszę przyznać iż w poprzednim układzie (tym z przed ferii) etykiety znajdowały się u góry nad serią okazów      
Wracając do kózek to P.lurida, A.tabacicolor oraz O. brunneum odławiane były w górach podczas praktyk w Wiśle, natomiast pozostałe kózki pochodzą moich okolic.
Zdjęcia robione trochę na "szybciocha" ale chyba powinny rozwiać wszelkie wątpliwości  

pzdr.Przemek

Dziekuję. Wszystko się zgadza - cofam wątpliwości. Z fotek odnioslem wrażenie, że Pidonie i Gaurotesy są za małe względem innych gatunków.

Zapewne czasami zdarza się tak, że pod wpływem książkowych ilustracji (na których najczęściej widzimy robaka, a pod nim widniejący podpis) w ten właśnie sposób zaczynamy układać zbiór.
I w sumie nie można orzec, że jest to błędne, ale bywa kłopotliwe i niekonsekwentne, gdy oprócz binominalnych gatunkowych nazw w gablocie umieszczamy jeszcze inne karteczki z podpisami.
Przykładowo ja tak właśnie czynię. (No taaak! Zima trzyma, więc wziąłem się na poważnie za układanie zbioru kózkowatych!   ), i w mych gablotach kolejno, a więc z góry na dół leci całe <info systematyczne>, czyli podpisy zawierające:
- podrodzinę
- plemię
- rodzaj
- podrodzaj (jeśli takowy w danym rodzaju jest)
- gatunek
- podgatunek (jeśli jest),
a więc siłą rzeczy podpisy informujące o gatunkach są umieszczane NAD okazami, czyli w sposób, który preferuje i propaguje Jacek.

A jak to wygląda zobaczcie na załączonej fotce.

Estetyka, ułożenie, preparacja - godne do naśladowania.

Wygląda na to, że masz dwa zbiory - ten, z równo odliczoną liczbą okazów i drugi, który pełni funkcję "magazynu". Przerobiłem to już. Wydawalo mi sie kiedyś, że tak będzie lepiej, z kilku powodów. Jednak praca z okazami wymusza często mozliwość dotarcia do wszystkich okazów danego gatunku (lub kilku), które posiadamy w zbiorze. Przekonałem się o tym niejednokrotnie i po ok 15 latach wrócilem do jednego zbioru. Wszystko mam razem. Jeden zbiór, jeśli widzę gatunek to jest to całość. Polecam tą metodę.  Dużą wygodą są tu tacki, dzięki ktorym łatwiej można zapanować nad zbiorem z duża liczbą okazów.  W tym roku skomasowałem zbiór (i cały czas trwa jeszcze układanie, bo cały czas zbiór się rozrasta, nie ma więc możliwości, by przewidzieć ile miejsca i na jakie gatunki trzeba zostawić). Tak jak na załączonej fotce  Adama można robić, gdy się wie ile będzie sie miało okazów i jakich gatunków. A tego się nigdy nie przewidzi.

I druga drobna uwaga - nazwy gatunkowe mogłyby być juz bez rodzajowych, bo właśnie ten porządek często się zmienia. I tak np. wystarczy "intemedia" "violacea" "frivaldskyi", "osmanlis" "lais" itd. a zmianę rodzaju robimy tylko raz wstawiając "Smaragdula" (nazwy z autorem i rokiem).

Jest jeszcze jedna sprawa - układania gatunków wg pokrewieństwa. W przypadku np. Acmaeopsów, gatunki "zielone" powinny być razem, czyli A.smaragdulus razem z A.angusticollis, A.brachypterus i A.septentrionis obok nich pod ręką jako najbardziej zbliżone a potem dopiero A.marginatus. Chociaż układ wg zasady "najpierw nasze" potem "obce" jest również dość wygodny.

Z Twoich powyższych słów Jacku przebija ogromna praktyka w posługiwaniu się "żywym" zbiorem. Nie można odmówić Ci w niczym racji, a wszyscy planujący czy zaczynający układać swe kolekcje powinni wziąć na poważnie pod uwagę przedstawione przez Ciebie argumenty.

Co do mnie, to faktycznie posiadam "podwójny zbiór", w którego "oficjalną część" wchodzą wybrane okazy danych gatunków, a pozostałe exx. są przechowywane w pudłach i mniejszych gablotach. Powodem tego jest kubatura pomieszczeń którymi dysponuję wymuszająca ograniczoną liczbę dużych gablot, która, w przypadku mojego zbioru europejskich Cerambycidae, zawiera się w liczbie 30, i której z wymienionego powodu nie planuję zwiększać w najbliższej pięciolatce.
   Jeśli zaś chodzi o pomijanie podpisów rodzajowych nad okazami i podawanie jedynie nazw gatunkowych, to sprawa dobrze wygląda jeśli uda się nam przedstawicieli danego rodzaju upchnąć w jednej gablocie, lecz jeśli dajmy na to Acmaeops smaragdulus już się w niej nie zmieścił, to następna gablota prezentowałaby się niezbyt czytelnie, gdyby zaczynała się od "gołego" smaragdulusa nie poprzedzonego Acmaeopsem.  
    To jest jednak kwestia estetyki, a w zasadzie przejrzystości kolekcji. I podobną kwestią jest porządkowanie alfabetyczne gatunków z danego rodzaju, szczególnie, gdy prezentujemy jego wycinek (np. kolekcjonując jedynie europejskich przedstawicieli), bo wtedy układ stosunków pokrewieństwa w obrębie rodzaju nie jest aż tak konieczny, choć oczywiście można zrobić to i w ten sposób.

Ilu ludzi - tyle zbiorów, i tyle pomysłów na ich sporządzenie.  
I bardzo fajne, że tu możemy podpatrzeć jak sobie z tym radzą inni!
Skorzystam więc z okazji i wspomnę jeszcze o dwóch kwestiach, na które przeznaczyłem dwie osobne gabloty:
1. Nowo odkryte/opisane gatunki: W pierwszej gablocie rozpoczynającej mój zbiór Cerambycidae jest informacja: "Stan wiedzy na dzień 31. XII. 2011.". A specjalna osobna gablota z odpowiednią adnotacją będzie zawierała te europejskie kózkowate, które "pojawiły się" po 01. I. 2012.
2. Gatunki zawlekane/spotykane w Europie: Właśnie na nie przeznaczam kolejną gablotę, również stosownie ją opisując.
I jestem bardzo ciekaw jak Wy to rozwiązaliście?    

Patrząc na trzy pkt

Popadam w kompleksy  

Sebastian - Ty się chłopie nie kompleksuj tylko bierz do roboty   .

Racja, Disparze!
Po w miarę porządnym spreparowaniu 100000 okazów nabiera się pewnej wprawy nie nie stanowi to już problemu.  

Ps. I żeby nie było to-tamto!
Cały mój zbiór składa się z okazów w ten sposób spreparowanych.

W załączniku kolejny jego fragmencik - i sorry, że znów przedstawiający Rhagiini, ale akurat tą gablotę mam otwartą, bo pracuje właśnie nad S.(A.)quercus.

A swoją drogą temat preparacji zasługuje na osobny wątek.

Adaś przez tą Twoja perfekcję można popaść w depresję. Szczerze podziwiam, ale w obliczu takiej perfekcji nie będę ukazywał zdjęć swojego zbioru, w porównaniu do Twojego mój może uchodzić za niechlujny a wstydzić się nie zamierzam A jeszcze dwa dni temu chciałem wkleić fotki...

Adam, a jak Ci wpadnie w ręce Akimerus berchmansi albo Akimerus schaefferi ariannae, to gdzie ty je tam włożysz? Będzie robota od nowa. Dlatego ta estetyka nie jest taka ważna jakby się zdawało. Ciągłe rozrastanie sie zbioru stawa nas przed wyborem: albo będzie równo i ladnie albo mniej rowno ale bardziej praktycznie.

Poza tym inna sprawa - jesli zbiór będzie zawierał tylko twoje okazy, to będzie równo, jesli jednak bedą okazy od róznych osób z róznych serii to siłą rzeczy te okazy nie będą tak równo i pieknie preparowane. I tak to powinno być, trzeba to zaakceptować. Róznorodnośc kosztem estetyki. Zresztą mnie ta róznorodnośść robi lepiej niż widok równych rządków. Zamieszczam kilka przykładów, może po tym Przemkowi, ktory już wpadł w kompleksy przejdzie i spojrzy na swój zbiór przychylnym okiem, że nie o równe rządki i preparowanie tu chodzi.....

No to się ociupinkę podbudowałem   Oczywiście i argumentacja Jacka jak najbardziej mi pasuje...Tak zdecydowanie bliżej mi do dążenia do ustabilizowania zbioru Jacka, chociaż tacek nie lubię. Wieczorkiem wkleję jakieś zdjęcia zbioru. Ja układam gatunki rzędami, pozostawiając wolna przestrzeń na nowe okazy i/lub gatunki, których akuratnie nie posiadam a zakładam że zdobędę. Jako, ze mam zbiór urozmaicony, tzn czasami długie serie okazów  danego gatunku ale pochodzący bardzo często z wymian, darowizn etc., czyli niekoniecznie preparowanych przez mnie, nie wszystkie kartoniki są podobne do siebie jak u Adama, czasami różnią się diametralnie. Wynika to u mnie z niechęci do powtórnego preparowania okazów tylko po to by zunifikować wygląd kartonika...
Czasami bywa u mnie tak, że nawet nieładnie, czy nieprawidłowo naklejony czy spreparowany okaz pozostawiam w zbiorze, bo np. był on preparowany w 1942 roku i ma oprócz wartości naukowej wartość sentymentalną a może i historyczną  jest czyimś dziełem sprzed 70 lat i niech tak zostanie...A może nie mam racji i wszystko powinienem powtórnie preparować??
Spotkałem się też z taką sytuacją, że niektórzy zdejmują ze szpilek okazy naszpilone i naklejają je powtórnie na kartonik po przepreparowaniu a dodatkowo maskują ślad po szpilce zamalowując farbką, tak by nie było widać i tutaj zbaraniałem, a może tak się powinno robić??

Każdy kij ma dwa końce. Z jednej strony masz wzorcowy zbiór Adama (czy np Honzy) a z drugiej ... rosyjskie zbiory naukowe, gdzie owady są często w oplakanym stanie. Wszystko zależy od paru czynników. nie ma metody "dobrej" i "złej" i chciałbym, abyśmy o tym pamiętali, dyskutując o tym.
Ja dziurke po szpilce zostawiam, jesli już zdarzy mi się taki przypadek, a zdarza się. Jesli okaz posluzy do fotografii to dziurkę się zastempluje w Photoshopie. Dziurka po szpilce mowi o historii okazu.

Skoro już o kosmetyce okazu.  Brak odnóży - w żadnym wypadku nie doklejać części od innych okazów, chyba że owad pełni rolę tylko ozdobną (ale tu bym się zastanawiał, czy warto je traktować ja znaczki pocztowe, gdzie wymogi względem stanu technicznego znaczka są wyśrubowane. Toż to nie są znaczki pocztowe!
Bywa że cechy niektórych gatunków są tak ciekawe, że wystarczy połowa odnózy i jeden czułek, by być w pełni ustatysfakcjonowanym z posiadanego okazu porównawczego - nosnika cech kluczowych. W przypadku np Ropalopus ungaricus/insubricus okazy mogą nie mieć odnoży ani czułków... w przypadku E.sterlini czułki nie są też wcale takie ważne.... no a przyklejania mu czułków od np E.lusitanus to sobie nie wyobrażam!!!!!

Acha - nie naklaniam wcale do stosowania tacek, można sobie poradzić zostawiając po prostu wolne miejsce tu i owdzie. Mniejsze gablotki (jak u Adama) też są tu dobrym rozwiązaniem, bo w przypadku przekladania połowy gabloty jest tu po prostu mniej okazów do przełożenia.

No niech już się narażę na krytykę
wycinki gablot.

Przemku,
w takim układzie aż się prosi, aby etykiety z nazwami były przed okazami których dotyczą.
Jednak, jak ktoś już zauważył, każdy własny pomysł jest OK. tym bardziej jak Ci odpowiada.
Pozdrawiam,
Entomonka

Wiesz są za okazami, tzn. z prawej strony  ale wszystko w trakcie reorganizacji może to i dobry pomysł, niezbyt wiele pracy

Mnie takie umieszczenie etykiet jak w zbiorze Przemka bardziej pasuje, niż umieszczenie ich przed okazami (czyli z lewej strony okazów) i również przypinam je za okazami.
Oczywiście jest to rzecz gustu, najważniejsze żeby przypinać etykiety tylko z jednej ustalonej strony i tego się trzymać.

Kierunek zależy od tego, w ktorym kierunku budujmy "rządek". Kolejność jest zawsze taka:

1. wpinamy etykietkę
2. wpinamy serię

Ponieważ czytamy od lewej do prawej nasz wzrok odruchowo podąża z lewej do prawej. Dlatego też budujemy serię od lewej do prawej. W takim razie najpierw etykietka z lewej i potem w prawo seria (dowolnie długa).

Odwrotnie jest dla mnie tym samym co układanie owadów do góry nogami. W końcu gdzie jest napisane, ze glowa musi byc u góry? No i postępując tak "odwrotnie" należałoby szpilki umieszczać w górnej częsci kartonika. Siły grawitacji nie przewrociłyby go (zakładając że gablotka jest pionowo. No idąc dalej, możemy trzymać gablotki do góry nogami.... itd itd...

Jakieś reguły są i chyba w 2012 nie musimy już ich wymyślać. Chociaż ciekawe jest to, że znajdą się zawsze takie osoby, które ułożyloby to odruchowo inaczej (czyli odwrotnie, jak dla mnie).

Dla mnie główne wektory kierunków (przy układaniu zbioru) są takie: z góry na dół i z lewej do prawej. bardzo rzadko spotykam się z odwrotnym kierunkiem ("do góry" lub "od prawej").

I tu się Jacku z tobą w 100% zgadzam.
Również buduję swój zbiór od lewej do prawej strony i tak jak  zakańczam zdanie kropką po zdaniu (czyli z prawej strony) ,tak też analogicznie umieszczam etykietę  z prawej strony na końcu serii danego gatunku.

Ja uważam podobnie jak Krzysiek, podsumowując serię daję etykietę, ale to chyba nie jest sztywna reguła, dla mnie bardziej wygodna.

Akuratnie wczoraj przeoczyłem ten fragment, a jest ciekawy!
Otóż istotnie jeżeli dla niektórych okazów wybitnie cennych jak chociażby E.stierlini byłoby to barbarzyństwem i nieuzasadnioną ignorancją (sam uważam, że pomimo pewnych ubytków a nawet braku czułków nie traci na wartości dowodowej) to niektóre sytuacje chyba u większości często wymuszają klejenie i to tak na ,,chybił trafił" z 90% pewnością że należy do właściwego okazu. Juz wyjaśniam. Bardzo często dno gabloty zalegają fragmenty czułków i stóp owadzich (fakt iz mniej w przypadku naklejanych okazów). Jeżeli doszło do odłamania czułka a na dnie mamy powiedzmy 2 czułki to w zasadzie po analizie nawet mikroskopowej można się pokusić o doklejenie właściwego czułka czy innego fragmentu ciała. Miałem taka sytuację kilka lat temu, bodajże jeszcze na tackach, że niosąc na nieszczęsny balkon celem wymrażania gablotą przyrżnąłem w futrynę. Efekty łatwe do przewidzenia. Ale że dotyczyło to jednej tacki na którym był jeden gatunek wziąłem się za ,,rekonstrukcję" efekty nawet ok. dopiero po pewnym czasie okazało się że owszem odpadły czułki (pojedynczo) z 3 okazów, w tym fragmentarycznie nie w całości. Jako, że okazy były naklejone (odłamanie nastąpiło na skutek rotacji kartonika i efektu uderzenia w jednej płaszczyźnie w sąsiednie, czułki nie były przyklejone). No i po rekonstrukcji zupełnie udanej zacząłem je sobie oglądać, no i tutaj niestety pomyłka, u jednego okazu członów wyszło za dużo u drugiego za mało. Wydawało się ok.....dobrze że to gatunek pospolity..
No ale ad rem, co w takiej sytuacji się zaleca......Powiedzmy modelowo jeden gatunek, bardzo rzadki, powiedzmy E.stierlini- 3 okazy uszkodzone, w podobny sposób, tu czułek, tu stópka tam odnóże . Próbować rekonstruować, pozostawić nie zrekonstruowane a resztę odłamanych części do kosza? A może zespolić te 3 okazy na większym kartoniku i obok dokleić części ciała, które odpadły?
Sa jakieś standardy w tej materii?
W zasadzie podałem ten gatunek E.stierlini (bo temu nic nie odpadło jako model rzadkiego chrząszcza, niekoniecznie chyba szczęśliwy z mojej strony ale zasugerowałem się przykładem Jacka. Często sie zdarzają takie tragedie, nawet w przypadku ciekawych a nie tak rzadkich okazów.

Widzę, że temat preparacji okazów w kontekście układu zbioru ma tu wzięcie!
No i fajnie.
I w tym względzie zdradzę Wam kilka sekretów:
Oczywiście można byle jak nabić owada na szpilkę i zaetykietowawszy pozostawić go do wyschnięcia, bo z czysto naukowej strony będzie on pełnowartościowy.
Można, ale można też deczko przyłożyć się do jego spreparowania, a wtedy zyska on na wartości nie tylko poprzez miłą oku estetykę, ale także z innych powodów, np: rozkładając okazy należące do jednego gatunku według pewnego schematu mimowolnie uczymy się ich morfometrii i morfologii, przez co szybko wyłapujemy różnice w proporcjach budowy i wszelkie szczegóły które odróżniają go od jego pobratymców. I w ogóle ślęcząc nad preparowaniem dłużej mamy kontakt z rozpinanym stworzeniem, co czasem owocuje bardzo ciekawymi obserwacjami. Zrozumiałe jest także, że zgrabnie spreparowany insekt lepiej niż powykręcany rozcapiżeniec nadaje się do dydaktyki jako egzemplarz do pokazywania czy fotografowania. O ewentualnych wymianach (czy innych formach zbywania okazów) nawet nie wspomnę, bo powszechnie wiadomo, że zaniedbany, niestaranny rupieć będzie się cieszył mniejszym powodzeniem niż przedstawiciel tego samego gatunku który ładnie i godnie się prezentuje.

... a tak w ogóle, to wiadomo, że leniuchy i partacze zawsze będą jakoś tłumaczyć swą nieporadność, niestaranność czy niechęć do należytego zajęcia się owadem po jego odłowieniu i zatruciu.  
... a dla odmiany ci, dla których idealna preparacja jest priorytetem spychającym wszystkie inne kwestie w cień, wiecznie będą ją gloryfikować i zawsze przedłożą "ładnie zrobionego robaka" nad jego wartość naukową, dowodową czy historyczną.  

Nie przesadzajmy więc ani w prawo, ani w lewo.
I po prostu dobrze preparujmy okazy następnie sensownie układając je w zbiorze, a wszystko będzie w porządku.
Proste, prawda?  

Jeśli zaś chodzi o "perfekcyjność" (w sensie kompletności) posiadanych przez nas exx., to u mnie wygląda ona tak, jak na załączonej fotce przedstawiającej 2 koziorogi dębosze i Herophila tristis. Takie je właśnie znalazłem, i nie zamierzam im nic doklejać!  
I takimi pozostaną w mojej kolekcji.

A co do przewidywanego miejsca w zbiorze, tudzież ewentualnych przepinanek i poprawek, to wspomniane powyżej przez Jacka Akimerusy akurat mi "nie grożą", ponieważ:
- A.berchmansi nie jest gatunkiem europejskim, a jedynie takie zawiera mój zbiór Cerambycidae,
- po obejrzeniu serii A.schaeferi ssp.arainnae nabrałem przekonania, że jest to tak samo "dobry" podgatunek, jak np. Anastrangalia dubia ssp. moreana.

Adaś ale jak coś odpadnie to przyklejasz przecież....
Generalnie chodziło mi o rekonstrukcję w oparciu o to co odpadło w obrębie jednego gatunku jednej serii okazów w jednym zbiorze, nie ,,dopasowywanie" odnóży z ,,magazynu części zamiennych"
Co do złapanych czy znalezionych uszkodzonych okazów mam pogląd zbieżny z Twoim.

Gwoli ścisłości, Przemku, jeżeli uszkodzenie ukazu zdarzy się z mojej winy, np. podczas preparacji, czy częściej: przy ponownej preparacji, to wtedy staram się doklejać we właściwe miejsca te elementy ciała, które odpadły. Lecz gdy za defekty jest odpowiedzialna Matka Natura, wtedy jej nie poprawiam.  

I przy okazji stwierdzam fakt, że praktyka "naprawiania" okazów jest bardzo popularna nawet wśród najlepszych europejskich chrząszczarskich specjalistów, o czym niejednokrotnie przekonałem się podczas re-preparacji, której zwykle dokonuję po odziedziczeniu okazu. Bo po rozmoczeniu eksponatu tego rodzaju zabiegi zawsze się ujawniają!  

Postanowiłem wrzucić zdjęcia moich zbiorów, nic szczególnego ale mnie cieszy  
Zostało mi wydrukować etykiety jak należy i myślę, że pozostaje powiększać zbiór.
Doliczyłem się ok. 60 gatunków (problem przy rozpoznawaniu z leiopus-ami). Na kilka gatunków czekam z hodowli, na parę poluje jeszcze. Zdecydowana większość pochodzi z okolic Lubaczowa (promień 15km).
Pozdrawiam

   

Oddzielne etykietki do nazw rodzajowych i do nazw gatunkowych - dobra rzecz, tez tak sobie zrobię. Tylko trzeba dopracowac optymalny wymiar do tacki. Od pewnego czasu zacząłem umieszczac etykietki pionowo (bokiem). W ten sposób uzyskuje się więcej miejsca w tacce.  Spróbuj a przekonasz sie, że wchodzi wiecej i rozkłąda się lepiej. Zamiast 4 gatunków po jednym okazie można zmiescic spokojnie 6 gatunków.

Te etykiety będą się przemieszczać, ewoluować i przybywać wraz z powiększaniem się zbioru i ilości gablot.
Chciałbym dodać, że jeśli będzie ktoś zainteresowany wymianą to można dyskutować na pw  

Ja używam klej na bazie alkoholu poliwinylowego, transparentny. Wydaje się, że dobrze rozpuszczalny w wodzie... No, jestem ciekaw opinii...

Moje Pogonocherus:

Marcin niezłe stadko.

Dzięki, pomalutku, systematycznie się powieksza.

Ładnie Marcin. 14 gatunków to już jest dobra reprezentacja.
Tak szybko sprawdziłem, jaki to jest procent - w  Palearktyce jest 26 gat. w rodzaju Pogonocherus a na świecie 29 gat.

Braki jeszcze spore ale pomalutku dziury się połata:-).
Jeszcze raz dzięki za mile slowa
Pozdrawiam

impooonujące! naprawdę

Część Callidiini, Anaglyptini i część Clytini

Ładnie panie Marcin.
Ale, widzę że tak samo beznadziejnie układają Ci się te tacki jak mi.

Układanie się tacek zależy od gabloty. Jedne mają więcej luzu inne mniej. Akurat układanie się tacek ma dla mnie małe znaczenie:) ważniejsza jest dla mnie praktyczność tego systemu.
Pozdrawiam
Marcin

Dokładnie. Własnie dlatego, że niektóre gabloty mają cieńsze ścianki inne zaś kilka milimetrów szersze i  tacki są zaprojektowane tak, by wchodziły do tych z grubszymi ściankami (gdzie jest nieco mniej miejsca). Efekt, jak u Marcina, rzeczywiście może być, szczegolnie na początku nieco irytujące, ale do tego można się przyzwyczaić. W kilka gablotach rozwiązałem to tak, ze wstawiłem przyciętą na 3-4mm piankę wzdłuż dłuższego boku gabloty. Tego praktycznie nie widać a tacki są zbite ze sobą i mają już wtedy ścianki proste.
Skoro już jestesmy przy tackach, podzielę się swoim spostrzeżeniem, żeby piankę przyklejąc do denka, bo czasami przy wyciąganiu ma tendecję do podnoszenia się razem ze szpilką. Natomiast jesli chodzi o zastosowanie, jak pisze Marcin - nieocenione są dwie rzeczy:
-  możliwość wyjęcia małej partii na stół do oglądania pod binokularem
- możliwość szybkiego układania gablot . Zbiór ma to do siebie że się rozrasta i właściwie ciągle coś przekładamy, sortujemy, dodajemy kolejne gabloty. Zyskiem jest.... CZAS! A kiedy tego czasu mamy coraz mniej to coraz bardziej zwraca się inwestycja w tacki. Ja już sobie praktycznie dzisiaj nie wyobrażam pracy na styropianie 40x50 cm. Chociaż, może to kwestia przyzwyczajenia.

I na koniec do  Marcina - systematyczna praca przynosi efekty co dobrze widać w Twoim przypadku. Tak trzymaj!

Co do praktyczności to zgodzę się w 100%.

Też Jacku przyklejam inaczej tego nie widzę.

Tacki do mniejszych owadów są rewelacyjne, dotyczy to również drobnych motyli. Po przejściu na tacki nie wyobrażam sobie niczego innego. A zbiory kózek fajne, miło się to ogląda.

Jakiego kleju (nazwa/rodzaj) używacie do przyklejania pianki do dna tacki?

Ja używam dwustronnej taśmy klejącej - ale musi to być taśma dobrej jakości - te najtańsze lepiej sobie darować.

Klej polimerowy, używam od zawsze, bardzo dobrze się sprawdza.