Sapygidae krajowe.

Sezon murarkowy i pszczołodomkowy wyraźnie się rozkręca, także z całą fauną nękającą. Wśród niej znajdują się Sapygidae. Jakiś czas temu robiłem zapoznanie się ze sprzętem, efekt do takiej poglądówki jest wystarczający.
Nadrodzinę Vespoidea można podzielić na wiele sposobów np. żartobliwie na rodziny małe (w liczbę gatunków): Mutiliidae, Myrmosidae, Scoliidae, Sapygidae, Tiphiidae i duże; Vespidae, Formicidae, Pompilidae. Małe przypadkiem są w całości pasożytnicze (nie wnikam teraz w różnice między pasożytem a parazytoidem), u dużych aspekt ten występuje w różnym stopniu, największym u mrówek. Sapygidae wyróżniają się słabym przewężeniem między tułowiem a odwłokiem i wysuniętym ostatnim sternitem przechodzącym na cześć grzbietową (u samic).
Sapygidae to niewielka rodzina, licząca w faunie światowej niespełna 100 gatunków. W Europie 9 w 4 rodzajach, w Polsce 4 w trzech. Czy czegoś jeszcze można się u nas spodziewać? Raczej nie. Polochrum rependum chyba musi poczekać na umocnienie populacji Xylocopa.
Poza dwugatunkową Scoliidae, to najłatwiejsza do determinacji rodzina krajowa, opisana dobrymi kluczami, także po polsku. Ikonografia jest jednak rozrzucona (może poza b&w Gusenleitnerami, biolib, Atlas Hymenoptera, inne...?) i warto mieć wszystko w jednym miejscu.
Krajowe gatunki oznacza się w trzech krokach:

I.
Trzecia poprzeczna żyłka kubitalna łukowata (Sapygina decemguttata) albo o przebiegu Wisły

(na tym etapie posiłkowanie się listewką czołową może być wątpliwe bo u Sapygina jest słabo wyraźna, lepiej więc na początku zacząć od skrzydła).

II.
Listewka czołowa nie występuje (Monosapyga clavicornis) lub jest obecna (Sapyga).

III.
Nogi czarne (Sapyga quinqepunctata) albo żółte/pomarańczowe (Sapyga similis). Samce S. similis mają najczęściej nieprzerwane przepaski odwłokowe.

Cała filozofia.
Jeśli idzie o rozmieszczenie to wiemy, że są raczej pospolite i występują szeroko, ale jeśli idzie o szczegóły to już nie bardzo bo grupa jest rzadko publikowana. Wszystkie pasożytują głównie u Megachilidae, Monosapyga czasem także u Anthophora, Sapygina u Odynerus. Jest to zestaw żywicieli częsty w domkach dla pszczół i tam ostatnio najczęściej się je widuje. Wyjątkiem jest tylko Sapyga similis, która jest związana głównie z leśnymi (borowymi) Osmia i tam też trzeba się po nią wybrać. Aczkolwiek jest wykazana z winniczkowej Osmia adunca, teoretycznie więc powinna być wszędzie, a nie jest

Podaje się następujący ciąg gatunków: Pinus sylvestris - Rhagium inquisitor (chrząszcz w którego korytarzach gnieździ się pszczoła) - Osmia uncinata - Sapyga similis.

Na koniec tutorial po głowach. Warto zwrócić uwagę na odmienność owłosienia u Sapygina no i oczywiście maczugowate czułki u samców Monosapyga (fotka gdzieś powyżej). Samice M. clavicornis mogą mieć zredukowane żółte plamki nadustkowe.
Samice: