Macedonia Północna - 2022

[adam k.]

W dniach 2 do 16 czerwca tego roku, stara ekipa z Częstochowy odbyła wyprawę do Północnej Macedonii.
Po długiej przerwie na pandemię, oczekiwania były duże. Wybraliśmy miejsce starannie i po solidnym namyśle wybór padł na zakątek między Albanią i Grecją. Był to masyw gór Baba, w pobliżu miasta Bitola. Wysokości od 800 do 2600 metrów, lasy liściaste, iglaste, łąki górskie.
Kraj piękny, ludzie przemili i przyjaźni wobec obcych. Tanio, co nie jest bez znaczenia.
Co więcej trzeba? Obfitych łowów, i te były! Teraz trochę obrazków z okolicy a później fotografie co ciekawszych okazów.

[adam k.]

W 2015 pokazałem nieznanego dla mnie mikra z rodziny Plutellidae https://tiny.pl/whzrf. Złowiłem na światło w stanowisku kilka sztuk: Bułgaria, Pirin, 2011. Baraniak i Sohn (2016) potwierdzą różnice między dwoma gatunkami z Bałkanów, a typową Eidophasia syenitella, tym samym ponownie aprobują Eidophasia zukowskyi jako gatunek. Poszukiwania typów w kolekcji AMSELA zakończyły się niepowodzeniem, prawdopodobnie zaginęły. Locus typicus to: Grecja, Velouchi. Baraniak i Sohn (2016) ustanowili neotyp, widnieją daty: "samiec, Grecja, Halkidiki, Stratoni, 100 m, 2–7.05.1994 P. Stadel Nielsen leg".
Tym razem do ekranu przyleciały dwa egzemplarze.

[Jacek Kurzawa]

zakątek między Albanią i Grecją. Był to masyw gór Baba, w pobliżu miasta Bitola. Wysokości od 800 do 2600 metrów, lasy liściaste, iglaste, łąki górskie.

Dobre miejsce a właściwie bardzo dobre. Obok jest jezioro Ohrid, na granicy z Albanią. Stamtąd podawanych jest parę niezwykle dobrych gatunków kózek np. Phytoecia schurmanni (loc typ.), Enoploderes sanguineum (gat. kaukaski) czy Leptorrhabdium illyricum. Z kolei na południe zaraz za granicą, w Grecji jest Florina, też często eksplorowane miejsce. Jest tam locus typicus Vadonia mainoldii.
Gdyby wpadły Wam jakieś kózki, a pewnie wpadły, to chętnie bym je obejrzał. Czy wpadło coś ciekawego jak np. Leptorhabdium?

[carabus1]

Miejsca, Jacku, są istotnie świetne. Specyfika terenu(rozczłonkowane łańcuchy górskie, przedzielone suchymi kotlinami i szerokimi dolinami), skutkuje występowaniem wielu endemitów. Kózki, które napatoczyły się do siatki, już przekazałem dalej. Ale tych gatunków wśród nich raczej nie było.
Generalnie o chrząszczach: mogło być lepiej, ale i tak preparowania i oznaczania mam na pół roku.

[adam k.]

zakątek między Albanią i Grecją. Był to masyw gór Baba, w pobliżu miasta Bitola. Wysokości od 800 do 2600 metrów, lasy liściaste, iglaste, łąki górskie.

Dobre miejsce a właściwie bardzo dobre. Obok jest jezioro Ohrid, na granicy z Albanią. Stamtąd podawanych jest parę niezwykle dobrych gatunków kózek

W grupie Lepidoptera mamy podobnie. Przytoczyłem gatunki rzadkie, niekoniecznie znad j. Ohrid . Lista może być dyskutowana (stare dane).

1.Wheeleria ivae
2. Aethes kasyi Razowski, 1962
3. Exaeretia (Depressaria) thurneri
4. Acrolepia wolfschlägeri
5. Coleophora kasyi = Coleophora dignella Toll, 1961
6. Infurcitinea kasyi G. Petersen, 1962
Noctuoidea
7. Teinoptera (=Copiphana) lunaki (Boursin, 1940)
8. Cryphia (Bryophila) seladona burgeffi
9. Cosmia rhodopsis
10. Euchalcia (Plusia) chlorocharis
11. Agrochola (Orthosia) wolfschlageri
12. Agrochola (Orthosia) thurneri
13. Chersotis (Agrotis) fimbriola forsteri

Zygaenidae
14. Zygaena (Lictoria) achilleae macedonica
Psychidae
15. Rebelia macedonica Pinker, 1956
Geometridae
16. Calostigia wofschlagerae (Pinker, 1953)

Poniżej zwójka nierzadka, ale spotykana zawsze pojedynczo w dębowych zadrzewieniach.

[Maciej Sosnowski]

Dobrze widzieć, że odżywają ekspedycje entomologiczne. Jak zwykle na Bałkanach przyroda zachwyca. Nie chciałem tworzyć nowego wątku, bo nie mam za dużo materiału do pochwalenia się, ale dorzucę tu miernikowca, którego sfotografowałem wczoraj w okolicach miejscowości Hersonissos na Krecie (mam nadzieję, że Adamowi nie będzie to przeszkadzać). Wydaje mi się podobny do Chiasmia aestimaria, ale ja się jako tako orientuję jedynie w Polskiej faunie, więc jeśli ktoś potwierdzi, to będę wdzięczny.

[adam k.]

(mam nadzieję, że Adamowi nie będzie to przeszkadzać).

Maćku, wręcz przeciwnie, liczę na bardzo częste "przeszkadzanie" w tym wątku. Korzystaj z pobytu na Krecie i łów wiele ciekawych gatunków.

To jest ten gatunek, Ch. aestimaria f. sareptanaria, Ch. aestimaria tunesiella mają również wyraźne plamy w przepasce zewnętrznej na tylnych skrzydłach.

[Maciej Sosnowski]

Wczoraj w Knossos udało mi się poza ruinami zobaczyć też kilka motyli. Niestety zdjęcia robione telefonem nie są najwyższej jakości, ale lepsze takie, niż żadne. Szczególnie zaciekawił mnie przedstawiciel Gelechiidae, ale nie jestem w stanie na ten moment go zidentyfikować.

[adam k.]

Ornixola caudulatella, to gigant w rodzinie Gracillariidae. Te na zdjęciach mają po 19mm rozpiętości skrzydeł. Odławiałem na światło nad górskim potokiem, okolica obfitująca w różne gatunki wierzb.

[adam k.]

Scopula tessellaria (Boisduval, 1840), podobny do Scopula immorata (Linnaeus, 1758), w terenie można przeoczyć ten pierwszy (występują razem na południu).
Na zdjęciu widać kontrastowo ubarwionego motyla w porównaniu do naszego krajowego S.immorata, a strzępina skrzydeł z dwóch kolorów znaczniej oddzielonych od siebie. Są jeszcze formy guillaumei Leraut, 2005; tabianaria Turati, 1905 znany z płn. Włoszech.
Egzemplarz odłowiony na kamienistym zboczu z suchą roślinnością murawową, w obecności Lebiodki pospolitej (Origanum vulgare), rośliny pokarmowej gąsienicy.

[adam k.]

Ephestia woodiella Richards & Thomson, 1932, nawet w tamtych stanowiskach "nieczęsty". Częstotliwość występowania zależy od wielu czynników, dlatego określenie to można zawsze podważyć. Pewny jest charakter biotopu pokazany na ostatnim zdjęciu.
W literaturze podawany również jako podgatunek E. unicolorella ssp. woodiella . Najbliższe stanowisko motyla znajduje się w Kamienicy nad Hronem na Słowacji.

[carabus1]

W tym miejscu bytuje wiele interesujących gatunków chrząszczy. Stwierdziłem między innymi:
Euzonitis terminata (AB.), Oedemera lateralis GEBL., Triodontella dalmatica (BARAUD), Dima CHARP.

[adam k.]

Właśnie - tego typu biotopy są siedliskami gatunków określanymi jako rzadkie. Poniżej urwiska płynął górski potok, a w odległości kilkunastu metrów, zerodowana skalna stromizna. Nagrzane wapienie ustępujące pod stopami.
Stamtąd wszystkie Scythrididae, to pojedyncze egzemplarze, łowione na ekran lub na upatrzonego w dzień. Są też takie niespodzianki - oznaczyłem tylko do rodzaju i jest to dla mnie miłym problemem.
Na zdjęciach S.pudorinella (Möschler, 1866), nie znalazłem nawiązania do rośliny żywicielskiej. Aparat samczy podobny do S.tabescentella (Staudinger, 1880); S. flavidella Preissecker, 1911; S. pascuella (Zeller, 1855).

[adam k.]

Epermenia ochreomaculella (Millière, 1854), tym razem dość liczny gatunek. Za każdym świeceniem przylatywało parę sztuk. Wszystkie egzemplarze prawie identyczne, ale natężenie kolorów zmienne.
Zasięg występowania: Europa Południowa od Półwyspu Iberyjskiego po Bułgarię, notowany również na Kaukazie. Z danych (2005), roślina pokarmowa nieznana.

[adam k.]

Trifurcula josefklimeschi van Nieukerken, 1990, bardzo podobny gatunek do T.subnitidella, wykazanym w Polsce https://tiny.pl/7nf1g. Również jak tego z linku łowiłem na światło, ale w kilku egzemplarzach.
Cechą determinującą gatunek są fałdy (kieszonki) na skrzydłach przednich, pokryte żółtymi łuskami itd. Dokładne opisy można przeczytać https://tiny.pl/wq4m6 . Oczywiście wykonałem preparaty, podobne do T.subnitidella. Związany z roślinami: Dorycnium hirsutum (L.) i D. pentaphyllum Scop., zarówno wieloletnimi , jak i niewielkimi krzewinkami, szeroko rozpowszechnione w południowej Europie, prawdopodobnie także na pozostałych dwóch europejskich gatunkach Dorycnium, D. rectum (L.) i D. graecum (L.). Dorycnium sp. widziałem kwitnące, ale w małych skupiskach i nieliczne, co do gatunku, to już problem.

[adam k.]

Ectoedemia (Zimmermannia) longicaudella Klimesch, do światła jeden osobnik. Na podstawie danych literaturowych można wnioskować, że jest gatunkiem odławianym w pojedynczych egzemplarzach.
Z Macedonii Płn. podawany: 1♂, Istibani, 9.VI.1996, A. i Z. Laštůvka, 1♂, Negotino, 8.VI.1997, A. i Z. Laštůvka, 1♂, Trojáci, 10 .VI.1996, A. i Z. Laštůvka. Larwy motyla żyją pod korą (łykiem) młodych drzew. W stanowisku połowu znajdują się różne gatunki kasztanowców i dębów.
Na innym forum znalazłem wątek ze zdjęciem żerowiska https://tiny.pl/wqkwh

[adam k.]

Athrips rancidella (Herrich-Schäffer, [1854]), ponownie jeden egzemplarz na światło. Jest to dopiero moje drugie spotkanie z tym gatunkiem. Pierwszy kontakt miałem w Słowacji na pograniczu z Węgrami i tam odłowiłem dwie samice. W Polsce notowany i ciekawe w jakich biotopach?
Gąsienice występują na głogu jednoszyjkowym, śliwie tarninie, irdze pospolitej i (kruszynie pospolitej ?). Szeroko rozsiedlony i synonimizowany, zewnętrznie jak i genitalnie identyczny z Gelechia haifella. W tym przypadku preparatyka jest konieczna.

[adam k.]

Właśnie - wszystkie Scythrididae, to pojedyncze egzemplarze, łowione na ekran lub na upatrzonego w dzień. Są też takie niespodzianki - oznaczyłem tylko do rodzaju i jest to dla mnie miłym problemem.

Na zdjęciach wszystkie samice wypreparowane i oznaczone tylko do rodzaju. Konsultowane ze specjalistami - bez rezultatu. Aparaty kopulacyjne wykazują znaczne różnice wewnątrzgatunkowe. Z egzemplarzami zdublowanymi lub dodatkowymi samcami byłoby łatwiej.

[adam k.]

Teraz nadszedł czas na rodzinę licznie reprezentowaną na wyjeździe. Do tego czasu zdołałem wyodrębnić dwadzieścia gatunków. Pokazywać będę tylko ciekawsze. Na początek Coleophora hartigi Toll, 1944, do światła kilka egzemplarzy, tylko samce.

[adam k.]

Sprostowanie do C. hartigi - na zdjęciu jest samica, czyli jednak znalazła się jedna.

Coleophora preisseckeri Toll, 1942, do światła jeden egzemplarz. Biologia gatunku nie jest znana. Biotop w jego przypadku pokazałem na ostatnim zdjęciu.
Bardzo zróżnicowana roślinność zielna (brak wypasu zwierząt hodowlanych) w prześwietlonym młodym drzewostanie z dębami, klonami, jesionami i lipami.

[adam k.]

Coleophora obtectella Zeller, 1849, notowany w południowej Europie od Hiszpanii do Grecji, w Austrii i na Węgrzech. Larwy żerują na Cząbrze górskim i Macierzance piaskowej. Moje dwa egzemplarze złowiłem w suchym kamienistym biotopie do ekranu.

[adam k.]

Teraz niejako przerywnik w serii Coleophoridae, ciekawa sówka - Dichagyris renigera (Hübner, [1808]). Śródziemnomorsko-azjatycki gatunek w Europie rozprzestrzeniony od Hiszpanii do basenu Morza Czarnego. (Grecja, południowe Włochy i Alpy).
We Francji występuje we wschodniej części Pirenejów, a także w Alpach. Poza Europą w Turcji, Armenii, Mongolii i na Kaukazie. Znajdowany do górnej granicy lasu mieszanego. Zasiedla kserotermofile: otwarte suche i ubogie zbiorowiska muraw, mozaiki krzewiastych łąk, krzaczaste, suche zbiorowiska obrzeży leśnych; często na podłożu skalistym lub piaszczystym, najczęściej na wapiennym. Polifagiczna gąsienica zimuje i żyje na różnych roślinach zielnych, np. Genista. Znane podgatunki: Dichagyris renigera renigera (Alpy), Dichagyris renigera funetissima (Bubacek, 1926) (Hiszpania, Pireneje).
Egzemplarz ze zdjęcia - do światła, skraj lasu mieszanego na wysokości ok. 1000 m .

[Jarosław Buszko]

Ephestia woodiella występuje także w Polsce. Złowiony w tym roku (2 samice) w Rogoźnie niedaleko Poznania. Na podstawie dostępnych danych można wnioskować, że gatunek ten rozprzestrzenia się w kierunku wschodnim. W ostatnich latach notowano go w Niemczech, w tym w 2018 roku w Budziszynie, zaledwie 30 km od granicy z Polską (lepiforum.de). Możliwe, że jest już obecny w województwach zachodniopomorskim, lubuskim i dolnośląskim, tylko nie zwrócono na niego uwagi.

[adam k.]

Też nie zwróciłem uwagi, a w materiale przywiezionym odnalazłem następne i jest w sumie siedem sztuk. Prawie wszystkie dni intensywnego świecenia, to jest średnio z liczebnością.

Jeszcze jedna sówka - Drasteria cailino, w dwóch egzemplarzach. Do ekranu i na upatrzonego w dzień, wypłoszyłem z cienia. Podążając za odlatującym motylem, największą trudność sprawia odnalezienie go ponowne na murawie.
Maskuje się bardzo skutecznie, a na dodatek czujny jak inne z nim spokrewnione.

[adam k.]

Ypsolopha chazariella (Mann, 1866) na zdjęciach, a w początkowej części wątku pokazałem foto. 20220604_064116 - Klon tatarski (Acer tataricum), to roślina żywicielska tego gatunku.
W innych krajach Europy motyl możliwy do zaobserwowania w parkach z tym klonem, a również na odmianie (Acer tataricum ginnala). W Słowacji nad Dunajem (Chlaba) łowiłem pierwsze moje sztuki. Na południu Macedonii bardzo rozprzestrzeniony gatunek klonu ,obok równie częstego polnego i jawora.

[adam k.]

Reprezentacja motyli z grupy Sesiidae zawiera się w trzech gatunkach. Przypuszczam, że można było więcej osiągnąć, tylko brakowało czasu na dzienne owady.
Chamaesphecia chalciformis (Esper, [1804]) pojedynczy egzemplarz na odsłoniętym, bardzo nagrzanym stanowisku, dokładnie w obecności rośliny żywicielskiej (Origanum vulgare).
Chamaesphecia thracica Z. Laštůvka, 1983; Pyropteron minianiformis (Freyer, 1843), te dwa gatunki częstsze od pierwszego i nie zaobserwowałem wyraźnego przywiązania do rośliny.

[adam k.]

Cephimallota angusticostella (Zeller, 1839), jest pierwszym gatunkiem z Tineoidae w moim wątku. Poza nim w tej grupie są jeszcze: Infurcitinea rumelicella (Rebel, 1903), Niditinea striolella (Matsumura, 1931), Monopis weaverella (Scott, 1858), Euplocamus anthracinalis (Scopoli, 1763),
Tinea trinotella Thunberg, 1794 itd .
Przetworzyłem dostępne dane z Macedonii (2011). Podano stanowiska i ilości odłowionego materiału: 3♂, Ochrida, vii.1936 – 1939, leg. Wolfschläger (ZSM, SDEI); 1♀, Petrina, 3 – 15.viii.1936,
leg. Wolfschläger (SDEI); 2♂, Mt. Asan Djura (Prespa), 5.viii.1979, leg. Baldizzone (coll. Baldizzone,
SDEI); 2♂, Mt. Asan Djura (Ochrida), 4., 7.viii.1979, leg. Baldizzone (coll. Baldizzone); 1♂, Treska (przełęcz), 23 – 27.vi.1955, leg. Klimesch (ZSM). Mnie udało się pozyskać pięć egzemplarzy. Preparowanie
było konieczne z powodu potencjalnej możliwości występowania drugiego gatunku - C. crassiflavella.

[adam k.]

Wspomniany w tej grupie i godny pokazania - Infurcitinea rumelicella (Rebel, 1903). Dwa egzemplarze, oba samce.

[adam k.]

Powracam do rodziny Coleophoridae z gatunkiem - Coleophora congeriella Staudinger, 1859.

[adam k.]

Właśnie - wszystkie Scythrididae, to pojedyncze egzemplarze, łowione na ekran lub na upatrzonego w dzień. Są też takie niespodzianki - oznaczyłem tylko do rodzaju i jest to dla mnie miłym problemem.

Na zdjęciach wszystkie samice wypreparowane i oznaczone tylko do rodzaju. Konsultowane ze specjalistami - bez rezultatu.  Aparaty kopulacyjne wykazują znaczne różnice wewnątrzgatunkowe. Z egzemplarzami zdublowanymi lub dodatkowymi samcami byłoby łatwiej.

Jest w następnej rodzinie (Elachistidae) gatunek o podobnej sytuacji systematycznej. Okaz należy do grupy gatunków wokół maculata-atrisquamosa, która w ogóle nie była korygowana od początków systematyki. Jest on przykładem na zmienność wewnątrzgatunkową tam (na Bałkanach) znanych.
Tworzenie się nowych taksonów w izolowanych od siebie okręgach jest nieustające. Po konsultacji ze specjalistą - Lauri Kaila podpowiada, aby wstrzymać się nad pracą z materiałem. Poza tym na obecną chwilę jest problem, ponieważ większość holotypów jest wypożyczona.
Gatunki są po prostu bardzo podobne, a do tego zmienne, więc ich cechy się pokrywają. Na zdjęciu aparat kopulacyjny samca Elachistidae o takich cechach. Motyl jeszcze schnie i podobny do wielu innych, więc nie pokazuję.

[carabus1]

A to ciekawa sprawa, Adamie. Jeżeli holotypy poszły w ruch, to znaczy, że ktoś tropi nowe gatunki. Wypada rzeczywiście czekać. Może i Twój egzemplarz się przyda.
Zaprezentujesz coś z chrząszczy?

[adam k.]

A to ciekawa sprawa, Adamie. Jeżeli holotypy poszły w ruch, to znaczy, że ktoś tropi nowe gatunki. Wypada rzeczywiście czekać. Może i Twój egzemplarz się przyda.
Zaprezentujesz coś z chrząszczy?

Wiem z pewnością, że przed nami, lub w czasie naszego pobytu i po nas w Macedonii było kilku ludzi zainteresowanych np. motylami. Kontaktowałem się z I. Richterem, wrócił tydzień po nas i ponownie jechał na inne łowiska w lipcu.
Spragnieni po Covid-owej pauzie pojechali na łów. Tak na serio, to były rozpoczęte w poprzednich latach badania.

Z chrząszczy ? Oczywiście znajdą się i one. Liczę na Twoje egzemplarze, bo masz ciekawsze i zdecydowanie więcej. Mogę obfotografować, a opisowa część zostawię Tobie.

[adam k.]

To jest pierwsze zdjęcie z Twoim egzemplarzem (dotarły), a teraz proszę o ładny komentarz.

[carabus1]

Na zdjęciu samiec Oedemera nobilis (SCOP.). z rodziny Oedemeridae. Znany z Europy Zachodniej i Południowej, w tym z całych Bałkanów, z południowych rejonów Europy Środkowej oraz z Afryki Północnej. Jest w ekspansji na północ i wschód spowodowanej ociepleniem klimatu. Dlatego można się spodziewać, że i u nas kiedyś zagości. Nie jest rzadki a miejscami może być liczny. Preferuje nasłonecznione łąki z kwiatami, na których nektarze i pyłku żeruje imago.
Larwy żerują na pędach roślin z rodzajów Sparsium i Cirsium. Na stanowiskach górskich ponad 1000 metrów i o tej porze roku(pierwsza połowa czerwca) był bardzo nieliczny.

[adam k.]

Piękne dzięki za komentarz i zachęcam innych do tego samego.

[adam k.]

Zdjęcie nr.2

[carabus1]

Teraz mamy przedstawiciela Meloidae z rodzaju Euzonitis SEM.. W rodzaju 18 gatunków, z tego 7 w Europie.
Euzonitis quadrimaculata (PALL.) jest chyba najszerzej rozsiedlony, w całej Europie Południowej po Austrię, Węgry i Podole. Ponadto Turcja, Syria, Cypr, Kazachstan. Bardzo zmienny w ubarwieniu. Może być całkiem czarny lub bez plam na pokrywach. Tutaj forma typowa. Żyje na stepach, makii, suchych pastwiskach. Polifag, larwy jako parazytoidy na pszczołach Anthophora LATR.. W Macedonii łowiłem nieliczne egzemplarze.

[adam k.]

Zdjęcie nr.3

[carabus1]

Ten sam gatunek, przykład zmienności ubarwienia.

[adam k.]

Zdjęcia nr.4, 5, 6. Przypuszczam, że dwa ostatnie Buprestidae są parą tego samego gatunku. Samica mierzy 14mm długości, a samiec 11.

[carabus1]

Na zdjęciu nr. 4- znowu Euzonitis SEM.. W Macedonii może być jeszcze E. terminata (AB.), E. immaculata (OL.) lub ewentualnie E.rubida (MEN.) ale ta ostatnia byłaby gatunkiem nowym dla Północnej Macedonii (z Grecji jest podawana). Na następnych zdjęciach- oczywiście rodzaj Anthaxia. Może ktoś spróbuje oznaczyć do gatunku?

[Krzysztof S.]

Anthaxia hungarica

[adam k.]

Dzięki Krzysztofie.

Zdjęcie nr.7

[carabus1]

Na zdjęciu nr. 7 - samiec Oedemera(O.) pthysica (SCOP.). Warto tutaj dodać kilka informacji o tym, jak się okazuje, w Polsce rzadko łowionym gatunku(stare doniesienia tylko z podgórskich okolic.
Chcę przy okazji nawiązać do sąsiedniego wątku "rzadkości i nierzadkości"
O. pthysica (SCOP.) może nie jest tak wyjątkowa w Polsce południowej jak się wydaje. Po prostu niewielu łowiących zwraca na nią uwagę.
Na południu Europy jest już szeroko rozsiedlona i liczna, ale podobnie "rzadko" łowiona. Problem oceny częstości występowania jest potężnie subiektywny.
Dla chętnych do jej znalezienia: preferuje ciepłe, naturalne murawy, z kwitnącymi roślinami i "chaszczami" dookoła. Lepiej nie tracić czasu na wypatrywanie, tylko czesać czerpakiem.

[adam k.]

Zdjęcie nr.8 - ?

Następne zdjęcia, to pierwszy przedstawiciel z Tortricidae: Dichrorampha cinerosana (Herrich-Schäffer, 1851). Znany w Europie Środkowej (Francja, Niemcy, Węgry, Rumunia), Południowej (Macedonia, Bułgaria ?).
Gatunek został opisany na podstawie egzemplarzy z Węgier. Mój tylko jeden samiec do światła, stan "lekko zlatanym" świadczyć może o końcowej fazie pojawu. Motyl zewnętrznie podobny do D. plumbagana i D. obscuratana.
Związany prawdopodobnie z roślinami Asteraceae ,a biologia gąsienicy nieznana.

[carabus1]

Ten chrząszcz z niebieskimi pokrywami (może mieć zielone lub tęczowo-złoto zielone), to Alosimus syriacus (L.) z rodz. Meloidae, Mylabrini.
Rodzaj dość liczny, około 30 taksonów rozmieszczonych w Afryce, Europie Południowej, Kaukazie, Bliskim Wschodzie i w Azji Mniejszej. Dosięga Węgier i Rumunii na północy.
Osobiście widziałem pokaźne ilości(dziesiątki sztuk) w Dolinie Strumy w Bułgarii. Tam obsiadały wysokie trawy w "złotej godzinie" wieczorem. W Macedonii obserwowałem tylko dwa osobniki na dzikim jęczmieniu, ale w południe.

[adam k.]

Osobiście widziałem pokaźne ilości(dziesiątki sztuk) w Dolinie Strumy w Bułgarii. Tam obsiadały wysokie trawy w "złotej godzinie" wieczorem.

Też to widziałem, widok był oszałamiający nawet dla mnie.

Zdjęcie nr.9

[carabus1]

Zdjęcie nr.9. - Zonitis immaculata(OL.). Meloidae, Nemognathinae. Tylko jeden egzemplarz się trafił. Występuje w Grecji, Bułgarii, Serbii, Francji, Hiszpanii, Turcji i Włoszech. Łowiłem ten gatunek również w Bułgarii na jedynym tylko stanowisku (Ribnik) i też jeden okaz.

[adam k.]

Dobrze, że jeden się trafił i z takim bardzo częstym zjawiskiem miałem do czynienia w przypadku zwójki na zdjęciach poniżej: Dichrorampha gruneriana (Herrich-Schäffer, [1851]). Biologia gatunku opisana została skrupulatnie https://tiny.pl/wm73m.
Drugi Tortricidae : Aphelia ferugana (Hübner, 1793), nawet często spotykany na ekranie i w szerokiej kontrastowości barwnej. Wszędzie na Bałkanach, gdzie łowiłem o podobnej porze roku, występował systematycznie.
Na marginesie - więcej zwójek nie spodziewam się w materiale, a tym bardziej tak interesujących do pokazania. Wszystkie inne, to gatunki krajowe w różnym stopniu rzadkości. Przykładowo: O.schumacherana, C.communana, C.incertana, E.balatonana, C.ilipulana, N.nubilana itd.

[adam k.]

Zdjęcie nr.10 - Co to takiego ?

[carabus1]

Na zdjęciu nr. 10 - Oedemera lateralis GEBL. , samiec. Europa Południowa, Panonia, Zakaukazie, Syberia.
W Macedonii stwierdziłem tylko na jednym stanowisku, kilka samic i dwa samce. Jak większość gatunków tego rodzaju preferuje naturalne murawy z kwitnącymi roślinami. Dookoła małej polanki rosły stare lipy i klony. Oznaczenie na podstawie preparatu.

[adam k.]

Zdjęcie nr.11

[adam k.]

Zdjęcie nr. 12

[carabus1]

Zdjęcie Nr. 11 - samica Oedemera lateralis GEBL. , Nr. 12 - samica Oedemera podagrariae (L.). , gatunek z Europy Południowej i

[carabus1]

Cuda się dzieją... Europy Środkowej, Kaukazu i okolic. W naszym kraju rozprzestrzeniony, ale nieczęsto łowiony. Ekologia i biologia podobne jak u innych gatunków rodzaju.

[adam k.]

Zdjęcie nr.13, 14.

[carabus1]

Następny z Nemognatinae, Meloidae na zdjęciu Nr. 13 - Apalus necydaleus (PALL.). Na Bałkanach, i dalej w stronę Azji występuje. Okaz już był złowiony taki niezbyt ładny. Dobrze, że choć jeden na kilkanaście wyjazdów na Bałkany.
Nr.14 - Denticollis sp. z Elateridae. Może ktoś dalej? Ja jestem cieniutki w tej rodzince.

[wojtas]

Denticollis ze zdjęć najbardziej przypomina suzannae.

[adam k.]

Zdjęcie nr. 15

[carabus1]

Zdjęcie nr. 15 - Tenebrionidae, Helopini, Nalassus MULS. . Na razie tylko tyle. Dość licznie pojawiały się na pniach drzew w nocy, razem z innymi czarnuchowatymi i biegaczowatymi.

[adam k.]

Na razie tylko tyle. Dość licznie pojawiały się na pniach drzew w nocy, razem z innymi czarnuchowatymi i biegaczowatymi.

Dlaczego, jaki problem?
Wracając ze świecenia też je widziałem, ale późną nocą znikały w szczelinach kory i próchnie.
Następne zdjęcie nr. 16

[carabus1]

Problem istnieje z prawidłowym oznaczeniem do gatunku. W Europie z tego rodzaju trochę jest...
Następny czarnuszek to Probaticus tarsatus KUST. .Ten też w właził na pnie. Pewnie aby feromony lepiej się roznosiły po okolicy. W ciepłe wieczory, ale już po zupełnym zmierzchu, urządzają tam sobie schadzki. Były też oba gatunki Helops F., bardzo dużo Accanthopus DEJ. i Prionychus melanarius GERM..

[adam k.]

Problem istnieje z prawidłowym oznaczeniem do gatunku. W Europie z tego rodzaju trochę jest...

Ja tu nie pomogę, a potrzebuję pomocy w sprawie pewnego Alucitia sp.. Z tamtych stron znanych w rodzaju jest kilka: A.cymatodactyla, A.bidentata, A.huebneri , A.grammodactyla, A.palodactyla, A.desmodactyla, A.major, A.zonodactyla. A dwa następne możliwe, lub już wykazane.
Moim zdaniem to: Alucita bidentata ?

[adam k.]

Zdjęcie nr.17

[carabus1]

Ten charakterystyczny czarnuchowaty to Cryphaeus cornutus (FISCHER von WALDH.) , samiec. Jedyny z Toxicini w Europie. Następny gatunek C. laticeps ILLIG. dopiero w krajach Lewantu.
Do fauny Polski nie należy. Najbliższe stanowiska są we wschodniej Słowacji i obserwuje się zwiększanie zasięgu na północ. Dlatego warto zapoznać się z tym chrząszczem bliżej. Jest to mycetofag lubiący wygrzane pniaki z grzybami pod korą. Występuje w Europie Południowej, Azji Mniejszej, Bliskim Wschodzie i Kaukazie po Azerbejdżan, również na południu Rosji. Nie znalazłem doniesień z Macedonii. Może ktoś coś wie na ten temat?

[adam k.]

Dzięki za ciekawy opis, a moje przeprosiny w związku z nienaturalną barwą chrząszcza. Jeszcze raz wstawiam i teraz wygląda jak powinien. Następne zdjęcie nr.18, czy to jest samica do poprzedniego samca?

[carabus1]

Tak, to samica tego gatunku.

[adam k.]

Zdjęcie nr.19

[Rafał Celadyn]

...wygląda na Ocydromus (Peryphanes) dalmatinus, ale trzeba by go przelecieć jakimś kluczem.

Rafał

[carabus1]

Bardzo dobra diagnoza! "Przeleciany kluczem" i się zgadza. Większa ilość egzemplarzy była złowiona na ekran przez Adama, a mnie udało się kilka sztuk pozyskać z pokładu szlamu na brzegu strumienia. Pojawiały się tylko w głębokim cieniu. Wysokość około 1000 do 1100 metrów.

[adam k.]

Fabiola pokornyi (Nickerl, 1864), gatunek występuje na Carpinus betulus i Pinus (Pinaceae). Oznaczanie na podstawie aparatów kopulacyjnych nie jest konieczne. Tym razem dwa egzemplarze do światła.
Zawsze spotykałem nieliczne, poza nimi mam z kilku miejsc na Bałkanach i ze Słowacji.
Znajdowany do wysokości 1500 m, w Gruzji i Dagestanie na Kaukazie. W Macedonii z rodziny Oecophoridae zanotowałem jeszcze gatunki: Holoscolia huebneri, Pleurota pyropella. Ostatni bardzo liczny, w dzień wszędzie widoczny.
Imago zmienne w wyglądzie i ten gatunek wymagał preparowań (będzie pokazany jako następny).

Zdjęcie nr. 20, wydaje się być gatunkiem ze zdjęcia nr.15 ?

[carabus1]

Tak, Nr. 15 = Nr. 20 , czyli gatunek z rodzaju Nalassus.

[adam k.]

W Macedonii z rodziny Oecophoridae zanotowałem jeszcze gatunki: Holoscolia huebneri, Pleurota pyropella.

[adam k.]

Mesophleps trinotella Herrich-Schäffer, [1856], podobna sytuacja jak z Fabiola pokornyi. Pojedyncze egzemplarze zachowane w stanie jak widać na zdjęciach. Literaturowe dane mówią o dwóch generacjach w sezonie. Wiosenna w maju i czerwcu, a druga od lipca do sierpnia. Ilościowo, to też pojedyncze egzemplarze, nie przekraczają czterech sztuk jednorazowego przylotu na ekran. Moje wcześniejsze obserwacje nie odbiegają znacząco. Motyl związany z roślinami: Cheiranthus cheiri, Erysimum marschallianum, Erysimum durum.

[adam k.]

Po niedługiej przerwie wznawiam pokazywanie egzemplarzy z (Coleoptera), otrzymanych od carabus1. Ten z Elateridae wydaje się być interesującym (na moje oko). Zapraszam do komentowania.

[L. Borowiec]

Ten sprężyk to Dima sp. Ten region geograficzny to centrum różnorodności tego rodzaju z wieloma trudnymi do odróżnienia ze zdjęć gatunkami.

[carabus1]

Tak, w tym regionie występuje więcej gatunków z tego rodzaju, w tym endemicznych.
Egzemplarz ze zdjęcia został znaleziony na wysokości 1000 metrów, tuż obok potoku w mokrej ściółce, pod wierzbami i osikami.

[adam k.]

Następny do oznaczenia. Wiem co to jest (etykieta pod owadem), ale nie podpisuję.

[carabus1]

Sprężyk to zapewne Selatosomus gravidus (GERM.).

[adam k.]

Następny sprężyk. Taka sama sytuacja jak przy poprzednim.