Rodzaj ten w Polsce liczy 7 gatunków:
- Dytiscus circumcinctus AHRENS, 1811
Dytiscus circumflexus FABRICIUS, 1801
Dytiscus dimidiatus BERGSTRÄSSER, 1778
Dytiscus lapponicus lapponicus GYLLENHAL, 1808
Dytiscus latissimus LINNAEUS, 1758
Dytiscus marginalis marginalis LINNAEUS, 1758
Dytiscus semisulcatus O. F. MÜLLER, 1776
- ubarwienie przedplecza
- kształt i wielkość ciała
- ubarwienie spodu ciała
- kształt wyrostków zabiodrza (wyrostki pomiędzy tylnimi nogami)
Pokrótce omówię poniżej cechy charakterystyczne każdego gatunku:
Dytiscus latissimus LINNAEUS, 1758 – nie do pomylenia ze względu na wielkość ciała (największy polski gatunek), jak i bardzo szeroko spłaszczone boki pokryw, obecnie w Polsce duża rzadkość, ginący, stanowiska z ostatnich 10 lat można policzyć na palcach jednej ręki.
Dytiscus semisulcatus O. F. MÜLLER, 1776 – gatunek mały (jeden z dwóch naszych najmniejszych przedstawicieli tego rodzaju), wyraźnie mniejszy od D. marginalis. Przedplecze posiada żółte obrzeżenie tylko po bokach gdyż środkowa czarna plama dochodzi do przedniego i tylnego brzegu pokryw, spód ciała ubarwiony czarno (wszystkie pozostałe mają jasne spody od żółtych do brązowych), wyrostki zabiodrza zaokrąglone. W Polsce bardzo rzadko spotykany głównie ze względu na odmienne wymagania środowiskowe, jest to gatunek stenotopowy, reofil i sylwikol, czyli zasiedla tylko ocienione wody płynące.
Dytiscus lapponicus lapponicus GYLLENHAL, 1808 – drugi najmniejszy nasz przedstawiciel tego rodzaju, również wyraźnie mniejszy od D. marginalis. Przedplecze posiada bardzo szerokie żółte obrzeżenie znacznie szersze od D. marginalis. Pokrywy z podłóżnymi żółtymi liniami. wyrostki zabiodrza długie i szpiczaste. Gatunek w Polsce bardzo rzadki, stenotop, tyrfobiont, zasiedla tylko torfowiska wysokie. U nas tylko na północy kraju, gdzieś na wysokości Obornik (tych koło Poznania w Wielkopolsce) osiąga południową granicę zasięgu.
Dytiscus dimidiatus BERGSTRÄSSER, 1778 – Gatunek wielkości D. marginalis. Przedplecze posiada żółte obrzeżenie tylko po bokach gdyż środkowa czarna plama dochodzi do jego przedniego i tylnego brzegu. Wyrostki zabiodrza zaokrąglone. Razem z D. marginalis najpospolitszy gatunek w Polsce.
To były gatunki wyraźnie różniące się kształetm ubarwieniem lub wielkością ciała, a teraz kolej na trzy gatunki, które stanowią największy problem w oznaczaniu. Wszystkie posiadają żółte obrzeżenie przedplecza, węższe niż u D. lapponicus, a przód i tył przedplecza również jest żółto obrzeżony w odróżnieniu od D. semisulcatus i D. dimidiatus. Wielkość ich jest taka sama, a różnią się one tylko długością wyrostków zabiodrza
Dytiscus marginalis marginalis LINNAEUS, 1758 – najkrótsze, razem z D. dimidiatus najpospolitszy gatunek rodzaju
Dytiscus circumcinctus AHRENS, 1811 – średniej długości, pospolity lecz nie tak często łowiony jak D. marginalis i D. dimidiatus
Dytiscus circumflexus FABRICIUS, 1801 – najdłuższe, w Polsce bardzo rzadki, gatunek zachodnio europejski (i tam częściej spotykany).
By obejrzeć sobie te zewnętrzne cechy, kształt ciała i ubarwienie zapraszam pod adres:
https://entomo.pl/coleoptera/wodne/dytiscidae_foto.php
Poniżej też załączyłem przegląd do porównań wyrostków wszystkich omówionych gatunków. Chciałbym jeszcze wspomnieć iż w Polsce jest jeszcze jeden gatunek dużego pływaka również żółto obrzeżonego a mianowicie Cybister (Cybister) lateralimarginalis lateralimarginalis (DEGEER, 1774), gatunek ten posiada zupełnie inny kształt ciała, a poza tym tylne golenie są krótkie i silnie rozszerzone w odróżnieniu od Dytiscus który ma tylne golenie długie i wąskie. Na wszelki wypadek dodałem też jego wyrostki do porównań.
Na koniec chyba warto zaznaczyć iż prawidłowe oznaczanie rodzaju Dytiscus opiera się przede wszystkim na doświadczeniu i opatrzeniu.