Polskie Forum Entomologiczne

na stronie miedziopiersi żółtoplamej Somatochlora flavomaculata - http://www.wazki.pl/wazki_somatochlora_ ... ulata.html przybyły trzy zdjęcia Szymona Bzomy i trzy zdjęcia Jakuba Liberskiego, a na stronie stronie przenieli dwuplamej Epitheca bimaculata - http://www.wazki.pl/wazki_epitheca_bimaculata.html arcyciekawe zdjęcie Piotra Mikołajczuka przedstawiające sznur jaj dopiero co zdeponowanych przez samicę. Serdecznie zapraszam.

Pięć zdjęć Jarosława Wenty i jedno zdjęcie Jakuba Liberskiego całkowicie odmieniają stronę smaglca ogonokleszcza Onychogomphus forcipatus — http://www.wazki.pl/wazki_onychogomphus_forcipatus.html — ważki, której samce wyposażone są w niezwykłej wielkości i kształtu narządy analne. To warto zobaczyć.

Właśnie wstawiłam stronę porównującą oba nasze Cordulegastry - http://www.wazki.pl/wazki_cordulegaster.html. Jest tam ciekawe zdjęcie Cordulegaster boltoni o nietypowej ilości pólek w trójkątach analnych - gdyby sądzić tylko po tych trójkątach, można by oznaczyć go jako C.bidentata. Autorem tego zdjęcia jest Martin Černý.
Ponadto na stronie Cordulegaster bidentata - http://www.wazki.pl/wazki_cordulegaster_bidentata.html przybyły zdjęcia larwy - autorstwa Kuby Liberskiego.

Miniaturka - ta powinna pojawić się w dziale jako miniaturka tematu, ale dlaczego tak się dzieje, że dopiero ostatnią widzi to nie wiem

No! Ale jest! Jesteś Wielki! Dziekuję.
Ewa

Na stronach obu husarzy przybyło sporo zdjęć wstawionych do galerii na końcu strony. Przybyły zdjęcia wylinek. Na stronie husarza ciemnego znalazło się zdjęcie jego ciekawej, niebieskiej formy - w dodatku zrobione w środku aglomeracji Górnego Śląska - na Żabich Dołach. Serdecznie zapraszam na strony: http://www.wazki.pl/wazki_anax_imperator.html oraz http://www.wazki.pl/wazki_anax_parthenope.html

A jesteście pewni tej odgryzionej nogi? Moim zdaniem wcale tak być nie musi i może to tylna noga ale tylko wyciągnięta do przodu w mało naturalnej pozycji. Husarz leży na ziemi więc jest to możliwe, proporcje, które można wziąć z drugiej nogi też pasują.

Tak podejrzewam. Piotrek robiąc zdjęcia tego nie zauważył, więc nie ma dowodu na to, ze ta noga tam została na ziemi. Wydaje mi się jednak, że udo tej nogi (a to lewa noga) musiałoby być dłuższe niż widoczne udo nogi prawej. Natomiast zdjęcie jest robione lekko z prawej strony ważki (a naszej lewej) i skrót perspektywiczny powinien powodować, że lewe odnóża ulegają optycznemu skróceniu. Zdjęcia w dużej rozdzielczości, nieskompresowane też nie pokazują miejsca przełamu na odciętym kawałku.
Nie jest to zresztą istotne, choć zwiększa dramaturgię reportażu. Usunąłbyś?

Mam! Na tym zdjęciu odległość jest jeszcze większa! To wycięty fragment zdjęcia, ale oryginał wysyłam na Twój prywatny adres.

Widziałem i przyznaję rację. Niezły koleś był...

Był głodny, a zdobycz malutka...
Kto z nas nigdy nie przygryzł sobie języka niech rzuci w niego kamieniem.

Dziś tylko kilka zdjęć Michała Kaczorowskiego i Szymona Kubika na stronie gadziogłówki pospolitej Gomphus vulgatissimus - http://www.wazki.pl/wazki_gomphus_vulgatissimus.html - jest to jednak dość istotne uzupełnienie strony o szczegóły budowy. Mam nadzieję na zdobycie jeszcze kilku ciekawych zdjęć w następnym sezonie.

Dziś, parę godzin wcześniej niż zwykle wstawiłam na stronę aktualizacje do Ischnura elegans - czyli zdjęcie larwy i galerię zdjęć imagines oraz zestawienie cech rodzaju Ischnura - poniekąd za jednym zamachem. Ciekawe - polecam.

I nie podałam linków: http://www.wazki.pl/wazki_ischnura_elegans.html oraz http://www.wazki.pl/wazki_ischnura.html
Przepraszam.

Strona pióronoga zwykłego Platycnemis pennipes - http://www.wazki.pl/wazki_platycnemis_pennipes.html naprawdę znacznie się rozrosła, wzbogacona została o zdjęcia larw i samca o odmiennym ubarwieniu — zrobione przez Piotra Mikołajczuka. Przybyły zdjęcia pary składającej jaja — autorstwa Michała Kaczorowskiego. Pojawiła się też galeria ze zdjęciami Jakuba Liberskiego, Michała Kaczorowskiego, Jarosława Wenty i nowego Autora — Daniela Zwierzyńskiego z Mielnika. W sumie strona podwoiła swoją objętość i bardzo na tej aktualizacji zyskała.
Za trzy dni mikołajki. Spróbujmy sami zrobić prezent dla naszych dzieci. Pomocny może tu być kartonowy model latającej ważki, który otrzymałam niedawno od pana Bohdana Wróblewskiego, znanego artysty plastyka i miłośnika ważek. Projekt tego modelu został zrobiony „w czasach przedkomputerowych”, ale dziś możemy go wydrukować na kartonie, na kolorowej drukarce, w dowolnej skali, otrzymując ważkę zupełnie niedużą lub wielkości karbońskiej meganeury. Sama ważka jest wspaniała, ni to Aeshna sp. ni Sympetrum pedemontanum — nazwijmy ją sobie Aeshna pedemontana. A klikajac w tę nazwę na stronie głównej http://www.wazki.pl zobaczymy plik jpg.

Uzupełniłam strony Lestes virens - http://www.wazki.pl/wazki_lestes_virens.html i Lestes viridis - http://www.wazki.pl/wazki_lestes_viridis.html. W sumie przybyło 17 zdjęć Pawła Bednarka, Piotra Mikołajczuka i moich. Na stronie Lestes viridis pojawiły się larwy, a na obu stronach zakładki GALERIA. Miłego oglądania.

Wstawiłam niewielkie zmiany na trzech stronach. Na stronie żagnicy sinej Aeshna cyanea - http://www.wazki.pl/wazki_aeshna_cyanea.html, gdzie wstawiłam trzy nowe zdjęcia w miejsce starych ale gorszych oraz na stronie żagnicy jesiennej Aeshna mixta - http://www.wazki.pl/wazki_aeshna_mixta.html, gdzie przybyła fotografia wylinki. Ponadto na obu stronach pojawiły się zaczątki galerii ze zdjęciami ważek w locie.
A na deser niebieska, androchromatyczna samica na stronie żagnicy południowej Aeshna affinis - http://www.wazki.pl/wazki_aeshna_affinis.html.
Autorami jedenastu (w sumie) nowych zdjęć są Paweł Bednarek, Michał Kaczorowski, Piotr Mikołajczuk i ja.
***
Poza tym przypominam, że na wątku KONKURS NA WAŻKĘ ROKU 2011 - viewtopic.php?f=62&t=16371 czekamy na Wasze głosy jeszcze tylko do końca grudnia - życzymy dobrej zabawy!

Z okazji Świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku — wraz z najlepszymi życzeniami dla Czytelników strony wazki.pl — kalendarz na rok 2011 w formacie pdf z ważkami utrwalonymi na zdjęciach Kolegów zamieszczających swoje prace na tej stronie - http://www.wazki.pl/index.html.
Dodatkową świąteczną atrakcją jest nowa strona ważkowa — strona łątki zalotnej Coenagrion scitulum - http://www.wazki.pl/wazki_coenagrion_scitulum.html, która w Polsce zarejestrowana była tylko raz, w 1926 roku, stąd dziś można ją było pokazać wyłącznie na zdjęciach z zagranicy. Swoje fotografie udostępnił mi Martin Černý z Czech, któremu za nie serdecznie dziękuję i życzę mu wszystkiego dobrego!
Ewa

Ostatni dzień roku sprowadza na człowieka myśli, jaki był ten rok i co nam przyniósł - a także jakie mamy plany na rok nadchodzący. Zamieszczam dziś na stronie takie tekstowe podsumowanie roku 2010. Plany zarysowuję bardzo enigmatycznie, bo pomysłów jest sporo, ale część z nich zależna jest od zdjęć, których jeszcze nie mam, a więc pisana "palcem na wodzie". No może niezupełnie, bo zdjęcia mam już obiecane.
Po zerknięciu na moje http://www.wazki.pl/sprawozdanie.html bawcie się dobrze! Do siego roku!
Pamiętajcie, że za parę godzin kończy się konkurs na ważkę roku 2010.

Witam!
Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku!
Chciałam podziękować za bardzo czytelną stronę dla laików takich jak ja
Mam tylko jedną sugestię - czy nie byłoby dobrym pomysłem założenie skrzynki kontaktowej na stronie - czegoś, co ułatwiłoby kontakt z Panią - nie narzekam, ale żeby móc o coś zapytać trzeba zarejestrować się na forum
Serdecznie pozdrawiam i prawdopodobnie jutro - właściwie dzisiaj - ośmielę się pokazać swoją podopieczną W.

Proszę tymczasowo korzystać z poczty ewa.milaczewska@gmail.com. Mam pewne kłopoty z wejściem na pocztę na stronie i stąd trudności w porozumieniu się ze mną.

Dziś wstawiłam dzięki uprzejmości Wiacka, który przysłał mi zdjęcia, zupełnie nową stronę ważkową - najrzadszej z ważek południowych Husarza wędrownego Anax ephippiger - http://www.wazki.pl/wazki_anax_ephippiger.html . Również na stronie husarza władcy Anax imperator - http://www.wazki.pl/wazki_anax_imperator.html znalazło się nowe zdjęcie przysłane przez Wiacka, a przedstawiające samicę w nieco nietypowy sposób składającą jaja.
Wiacku bardzo dziękuję za zdjęcia!!!
Ewa

Strona coraz pełniejsza. Niezły kawał dobrej roboty.

Co do postulatów to zgłaszam jeszcze propozycję rozbudowy części dotyczącej "Budowy ważki" w "Zabarwienia ważek" o formach andromorficznych. Mam gdzieś andromorficzną formę I. pumilio. Koledzy zapewne też mają coś do pokazania w tym temacie.

Tam, gdzie miałam (lub otrzymałam od kogoś) formy andromorficzne są one pokazane przy gatunkach. Andromorfizm jako taki chętnie omówię w dziale Budowa. Zdjęcia na pewno przyjmę i wykorzystam.

Z moich pomysłów na najbliższe pół roku wynika konieczność zrobienia drugiego paska w menu głównym na stronie głównej (ten zielony poziomy pasek), a tam znajdzie się kilka nowych rubryk i kilka wolnych miejsc. Wprowadzenie takiego paska to ogromna praca, bo na każdej podstronie trzeba taki pasek wkopiować. Powinien być zrobiony od razu dobrze i w przemyślany sposób. I wszystkie "klawisze" powinny być mądrze zagospodarowane, żeby po chwili nie wprowadzać znowu zmian na 120 podstronach.

Stąd planuję rozdzielenie zachowań od procesów życiowych, bo przecież oddychanie, odżywianie to nie zachowania. Budowę też można rozdzielić na dwie części, ale jeszcze tego nie przemyślałam. Obie te strony (Budowa i Zachowania) zaczynają robić się nieco ciężkie (mają dużo zdjęć) i przy słabszych komputerach mogą kiepsko chodzić, stąd od pewnego czasu myślę o ich podzieleniu. Wiacku, cieszę się z Twoich pomysłów i chętnie przyjmę każdą pomoc (zdjęcia, teksty, podpowiedzi rozwiązań). Liczę na Ciebie po cichutku.
Ewa

Siedem zdjęć rzadko spotykanej ważki — samca miedziopiersi północnej Somatochlora arctica - http://www.wazki.pl/wazki_somatochlora_arctica.html. Zdjęcia otrzymałam od Wiacka, a czekałam na nie dość długo, bo strona tej ważki powstała dzięki zdjęciom samicy z bagien orawsko-nowotarskich przysłanym w 2009 roku przez Jarka Wentę. Nie mogłam doczekać się zdjęć tego samca i nie jestem w stanie dłużej zwlekać z wstawieniem ich do sieci. Teraz strona jest już niemal kompletna, choć oglądania zdjęć ważek rzadkich, znajdujących się pod ochroną nigdy za wiele!

To zdjęcie
http://www.wazki.pl/z/wazki_somatochlor ... 220386.jpg
robi wrażenie...

A fakt ,że to S.arctica robi je jeszcze większe :D

Jest to oczywiście poparte źródłem ale brzmi dość dziwnie jak na moją wiedze o gatunku :
"Larwy rozwijają się w niewielkich zbiornikach torfowiskowych, nieraz o powierzchni mniejszej niż 1 m²" Raczej nie nieraz ale właśnie przede wszystkim w zbiornikach o powierzchni mniejszej niż 1m².

Tak jest. Są doniesienia o tym, że samica składały jaja w ślady stóp po przejściu ludzi przez torfowisko. Wydaje się, że gatunek nie potrzebuje jak alpestris otwartej wody.

Zgadzam się z przedmówcami (Piotr M. i Brachytron). Z tego co ja obserwowałem, a znam już 14 stanowisk (Roztocze, Puszcza Solska i Lasy Janowskie), to S. arctica raczej unika zbiorników wodnych. Na torfowiskach, na których nawet występuje zbiorniczki wodne, to osobnika latają w strefie pozbawionej zbiorników wodnych. Samice składają jaja w silnie uwodniony torfowiec (sfagnum) a nawet obserwowałem składanie jaj bezpośrednio w torf sfagnowy. Nawet to nagrałem. Poproszę Ewę o zamieszczenie filmów przedstawiających to. Może na innych stanowiskach, bardziej brzeżnych zachowują się inaczej.
Druga sprawa to informacja o ocienieniu, z tego co obserwowałem, to na większosci stanowisk jest w bezpośrednim nasłonecznieniu. Spotkałem, ale tylko raz samicę S. arctica w cieniu, ale nie widziałem czy składała tam jaja. Samce raczej nie tolerują cienia ponieważ gdy patrolują cały czas w słońcu nawet przy chwilowym zachmurzeniu, niemal natychmiast znikają i siadają na drzewach.

To ciekawe z tym cieniem. Natomiast słyszy się głosy ,że larwy mogą żyć w samym uwodnionym sphagnum, w razie suszy przedostają się bardziej w głąb "poduch" gdzie utrzymywana jest wilgoć. Mam jeszcze pytanie odnośnie tej miedziopiersi - ktoś ma może jakiś wykaz czasowy występowania (chodzi o miesiące) ? Gdzie jest maksimum gdzie początek?
W sumie będę szukał w następnym jej trochę u siebie w okolicy. I jeszcze jedno - może ktoś ma w oku nieco ogarnięcie tematu odnośnie biotopu - czy w takim czymś jest szansa na znalezienie jej ? (oczywiście chodzi mi o odpowiedź bardzo ogólną i powierzchowną) http://www.wazki.pl/z/wazki_somatochlor ... 0_6462.jpg
Mam jedno takie stanowisko - śrdódleśny sfagniak , pło (jak na stan z przed roku) dość mocno uwodnione, na środku niewielka otwarta tafla wody. Roślinność sphagnum sp. , Carex rostrata, Carex limosa , Czermień , sity.

Piotr.

Nie mam takiego doświadczenia z tym gatunkiem jak Wiacek ale moim zdaniem może być za bardzo poprzerastane turzycami. To powinien być wolny torf. Ciekawa sprawa z tymi samicami, widać jak odmienne są od alpestris, której w słońcu nie uświadczysz. Masz Wiacek niezły materiał na publikację o gatunku a i chętnie bym zobaczył Twoje opracowanie w dziale ochrona. Zastanów się nad tym.

Wszystkie Wasze uwagi postaram się zamieścić na stronie. Wiacku chętnie zamieszczę filmik, ale jeszcze nie wiem jak to zrobić, może metodą Czachorowskich (tą ze składaniem jaj przez C.boltoni)? Czyli wstaw na U-Tube i prześlij mi link.
Dzięki
Ewa

Tak, środowisko jest typowo dla Ns. Choć szukać zawszę warto. Węrduje po głowie w poszukiwaniu stanowiska bez nadmiaru szuwaru niskiego...Owszem są takie ,ale są to niestety torfowiska przerośnięte dość wysoką i gęsto stojącą sosną. Biorąc pod uwagę sprawę o zacienieniu opisywaną przez Wiacka raczej może być trudno o nią tam. Ewentualnie przychodzą mi do głowy niewielkie (ok 1-2m2) powierzchnie sphagnum nie przerośnięte przez turzyce w większych obiektach.

Ciekawe czy duże kępy wełnianek stanowią przeszkodę. Mam u siebie stanowiska porośnięte sphagnum sp., ze strukturą kępkowo-dolinkową (kępki tworzone przez węłniankę). W ogóle u mnie większość tych torfowisk jest dość nietypowa.
P.

Strona miedziopiersi północnej Somatochlora arctica - http://www.wazki.pl/wazki_somatochlora_arctica.html. już uzupełniona o następne zdjęcia i filmy przedstawiające składanie jaj na torfowisku. ARCYCIEKAWE!!!!
Dziękuję Wiacku.
Ewa

Nie wiem co jest, ale u mnie ten filmik chodzi tylko na 240p. Niestety nie znam sie na tym.

Zagłębienia z wodą to moje ślady. Na torfowisku zazwyczaj jest tak jak na filmie 2 - nie widać wody tylko torfowiec. Filmy nie są niestety najlepszej jakości - to są moje piersze kroki w tej materii.

Co do czasowego występowania to mam takie daty: 9-10.06.2007, 17.06.2007, 10.07.2010, 20-21.07.2007, 17.09.2006.

Co do twojego siedliska to w stosunku do znanych mi jest chyba trochę zbyt wysoka roślinność zielna.

Co do drzew to samce widywałem też na torfowiskach wysokich z rachitycznymi drzewami (czasami dość licznymi) typowymi dla torfowisk wysokich, ale trudno mówić to o istotnym zacienieniu.

Taki malutki ekranik dla filmiku wystarczy (u mnie jest jak pocztówka, też się nie znam), rozdzielczość filmu nie pozwoli na rozciągnięcie go na cały ekran.
Wiacku, Piotrze do takich rozmów, jak nasze trzeba założyć osobny wątek. Ten wątek - Strona ważkowa Ewy - jest swojego rodzaju tablicą ogłoszeniową strony http://www.wazki.pl. Na pojawienie się wiadomości o aktualizacji reaguje od 36 do ponad stu osób obserwujących ten wątek, zależnie od pory roku. Pisząc tu posty na inne tematy tylu osobom zakłócamy spokój.

niczego nie zaklocacie fajnie jest poczytac fachowa dyskusje, wiedzy nigdy nie za wiele

Wstawiłam 10 fajnych zdjęć świtezianki błyszczącej Calopteryx splendens w galerii na końcu strony - http://www.wazki.pl/wazki_calopteryx_splendens.html. Zdjęcia zrobili: Jakub Liberski, Michał Kaczorowski, Daniel Zwierzyński.

Dzięki Michałowi Kaczorowskiemu, Jarkowi Wencie i Przemkowi Żurawlewowi udało mi się rozbudować stronę świtezianki dziewicy Calopteryx virgo - http://www.wazki.pl/wazki_calopteryx_virgo.html do zupełnie sporych rozmiarów.
Może zbyt śmiało wypowiedziałam się na temat występowania w Polsce dwóch podgatunków ssp. festiva i ssp. virgo. Specjalistów proszę o uwagi krytyczne, będę bardzo wdzięczna.

Zastrzezenia mam co do samca Jarka. On jest młody i wcale te rozjaśnienia nie muszą nic oznaczać, jak i wyklucza to ,że osobnik jest migrantem z nad Dunaju. A tak w sumie nie jestem w temacie odnośnie tych podgatunków.

Po drugie nie wiem na jakiej podstawie zostały wydzielone te podgatunki (prosił bym o jakieś info) bo chyba nie na podstawie tego typu zmian w ubarwieniu.

EDIT. Przejrzałem ogólnie zdjęcia samców virgo i hmm. Każdy osobnik ma jakieś minimalne ,czy też trochę większe rozjaśnienia końcówek skrzydeł. Nawe tutaj
http://www.wazki.pl/zestawienia/calopteryx.jpg odnosze wrażenie ,że skrzydła są rozjaśnione.

Gdybym nie miała wątpliwości, nie pytałabym specjalistów.
Na pytanie, na jakiej podstawie zostały wydzielone podgatunki, odpowiadam - na podstawie "Field Guide to the Dragonflies of Britain and Europe".

Zobaczymy co powiedzą inni Temat jest ciekawy, lecz ja mam wątpliwości czy osobniki w Polsce z dość jasnymi końcówkami skrzydeł to podgatunek zaleciały z innych rejonów europy.

Niekoniecznie zaleciały, być może nasz własny. Zasięg występowania nie jest wyraźnie określony w książce. Ja też licze właśnie na jakieś wskazówki od osób bardziej od nas obeznanych i oczytanych w temacie.

Również uważam, że zdolności migracyjne świtezianek są zbyt małe, więc to musi być rodzima populacja.
O ile końce skrzydeł są dla mnie wątpliwym dowodem na dwa podgatunki (odblaski światła, stopień rozwoju, wylatanie), to już różnice w budowie narządów analnych nie zostawiają wątpliwości!
Pozostaje sprawa, czy nie mając owada w dłoni będzie można jednoznacznie oznaczać podgatunki ze zdjęć. W przypadku niektórych chrząszczy, motyli czy pajęczaków po prostu się nie da. Trochę to utrudni życie amatorom.

Bardzo ładne zdjęcia i szczegółowa stronka.

Absolutnie nie widzę powodu oznaczania podgatunków w locie. Informacja o ich istnieniu (jeśli takie u nas są) powinna się na mojej stronie znaleźć. Tak samo, jak staram się pokazać istnienie wszelkich odmieńców, andromorficznych samic, inaczej ubarwionych samców. Zaobserwowanie różnicy w kształcie plamki na 2 segmencie odwłoka łątki też jest w terenie niemal niemożliwe. Ale moim zdaniem warto to wszystko pokazać, a przynajmniej warto zauważyć, ze ważki to nie są istoty "wychodzące z kserokopiarki".

to już różnice w budowie narządów analnych nie zostawiają wątpliwości!
Pozostaje sprawa, czy nie mając owada w dłoni będzie można jednoznacznie oznaczać podgatunki ze zdjęć.

Gdzie tutaj masz różnice w budowie narządów ? Świtezianki same z siebie mają duże zdolności migracyjne jak by nie było. Podgatunki te charakteryzują się innym rozmieszczeniem.
I to ,że niektóre nasze rodzime świtezianki mają jakieś tam różnice w ubarwieniu względem osobników typowych nie musi przecież świadczyć ,że akurat mamy do czynienia z podgatunkiem "skąś tam". I na prawdę ,nie jest łatwo zbadać skąd tak na prawdę takie osobniki mają jakieś zmiany w ubarwieniu , a twierdzenie ,że to odrazu jest akurat jakiś konkretny podgatunek moim zdaniem jest strzelaniem na ślepo.
O odmieńcach warto pisać gdyż sam pamiętam ,jak byłem począktkujący i niezabardzo wiedziałem czy wszystkie łątki wczesne są tak na prawdę nimi (przez ich ogromną zmienność w ubarwieniu)

Piszesz: ...I to ,że niektóre nasze rodzime świtezianki mają jakieś tam różnice w ubarwieniu względem osobników typowych nie musi przecież świadczyć ,że akurat mamy do czynienia z podgatunkiem "skąś tam". I na prawdę ,nie jest łatwo zbadać skąd tak na prawdę takie osobniki mają jakieś zmiany w ubarwieniu , a twierdzenie ,że to odrazu jest akurat jakiś konkretny podgatunek moim zdaniem jest strzelaniem na ślepo......

Ty to tak z głowy czy coś czytałeś? Jeśli masz na ten temat jakąś publikację, chętnie się z nią zapoznam.
Bo ja opieram się tylko na przytoczonej już tu książce Dijkstry... Mogę się mylić w rozumieniu tego co czytam i dlatego zwracam się do specjalistów o pomoc, a oni niestety milczą.

Wszystko z głowy. Chodzi o to ,że podgatunek o który się rozchodzi cechuje przede wszystkim jego rozmieszczenie (o ile dobrze rozumuje). Ubarwienie - okej też. Lecz to ,że w śród rodzimych populacji trafiają się osobniki podobne do tych z nad np: dunaju (tzn przypominające ten podgatunek) nie jest dowodem ,że to faktycznie ten podgatunek. A to ,że trafia się w naszej populacji jakieś osobniki o nietypowym ubarwieniu nie znaczy ,że traktujemy je jako podgatunek. Jeśli na podstawie ubarwienia mielibyśmy wydzielać podgatunki u nas w polsce to sprubujmy sobie to zrobić w Coenagrionach....
By wiedzieć ,że te osobniki z jasnymi końcówkami skrzydeł to faktycznie ten podgatunek który przyleciał z południa trzeba dłuższych badań, obserwacji , porównań (np tak ogólnikowo - czy w przeciągu kilku lat liczba osobników z jasnymi końcówkami rośnie ,spada czy utrzymuje się na stałym poziomie , jeśli by na przykład w rosła , czy w pewnym roku było ich znacznie więcej niż w latach pozostałych to już w tedy nam coś mówi - że to jednak mogą być migranty). Dopiero w tedy możemy coś powiedzieć konkretnie.
Oczywiście to tylko moje myślenie i czekam na opinie speców.

Ja nie powiedziałam nigdzie, ze te ważki przyleciały znad Dunaju, tylko, że mogły, bo tam występują wg. Dijkstry. Powiedziałam również, że mogą być rodzime. A ponieważ nie mam takich rzeczy "w głowie", czytam książki (pewnie ciągle za mało).

Warto czytać Dijkstrę niemal dosłownie. Tam jest wszystko: gdzie i który. Poparciem jest analiza u Boudota w Atlasie ważek śródziemnomorza. Jest tam, że festiva to w zasadzie na Bałkanach. Niczego nie można wykluczać, ale na razie byłbym ostrożny

Dzięki, teraz wiem, co z tym zrobić.

Dziękuję raz jeszcze Piotrze i Jacku.
Poprawiłam nie wykluczając możliwości występowania ssp. virgo do końca - a swoją drogą warto na te skrzydła popatrzeć w przyszłości. Bo dlaczego podgatunku południowego miałoby w ciepłe lata nie być? Jeśli pałątki są znakomitymi migrantami, to świteziankom chyba nic nie brakuje.
I o ile samiec Jarka Wenty może być młody i niedobarwiony o tyle wrześniowy samiec Przemka Żurawlewa, a właściwie jego skrzydło - taki już nie jest, a niedobarwienie skrzydła jest jeszcze wyraźniejsze. Moim zdaniem nie należy o tym fakcie zapomnieć.

A jaka jest gwarancja, że to właśnie ciepełko nie powoduje tych zmian? Motylarze mają tu wiele doświadczeń.
A jaki podgatunek virgo u nas występuje? Czy nie właśnie virgo?

Trzeba pamiętać o zmienności. Jeśli zmiana będzie trwała i masowa to może o czymś świadczyć, jeśli nie to pozostanie tylko zmiennością pozczególnych osobników.

Jacku, na stronie 70 u Dijkstry są całkowicie ciemne skrzydła z podpisem ssp. festiva. Na stronie 71 skrzydła rozjaśnione na końcach i u nasady z napisem ssp. virgo, oraz tylko u nasady z ciemnymi końcami - z napisem ssp. meridionalis. Stąd wiem, że to co lata u mnie nad rzeką Rządzą to C. virgo ssp. festiva. Mają one skrzydła całkowicie ciemne.
Na temat tego, czy Dijkstra ma rację nie mam zamiaru dyskutować, bo jako amatorka w temacie nie czuję takiego prawa.
Jeśli takie zmiany wywołuje ciepełko to po co w ogóle mówić o podgatunkach, albo dlaczego twierdzić, że nie są możliwe u nas? Mam zasadę, że jeżeli występuje jakaś róźnorodność i mam na nią dokumentację zdjęciową to o tym piszę. W zasadzie nie mam się o co spierać, bo ja tylko stwierdziłam, że na zdjęciach, które miałam do dyspozycji skrzydła są różne i pasuje to do różnic opisanych u Dijkstry. W żadnej innej posiadanej przeze mnie książce ten temat nie jest poruszony.
A teraz powiedz, co byś z tym fantem zrobił. Czy to co zmieniłam na stronie wystarczy?

Myślałem, że oprucz skrzydeł są jeszcze inne różnice, ale może tu chodzi o wiek.
A sprawy bym tak nie zostawiał i dobrze, że Ewa drąży temat.

eutanatos pisze:Myślałem, że oprucz skrzydeł są jeszcze inne różnice, ale może tu chodzi o wiek.
A sprawy bym tak nie zostawiał i dobrze, że Ewa drąży temat.

Różnice w ubarwieniu nie odrazu wskazują na podgatunek. Przyjrzyj się dokładnie Łątkom - tam dopiero mamy pokaz

"Myślałem, że oprucz skrzydeł są jeszcze inne różnice, ale może tu chodzi o wiek.
A sprawy bym tak nie zostawiał i dobrze, że Ewa drąży temat."


A ja akurat nie upieram się, że tu są jakieś różnice w narządach analnych. Barwa - nieistotna - bo to kwestia wieku. A kształt.... to są części ruchome i mogą wyglądać różnie na różnych ujęciach. Do zbadania takich różnic nie wystarczą zdjęcia dwóch egzemplarzy. Tak można by pokazać różnice już przez kogoś stwierdzone, ale żeby samemu... to niemożliwe.

Przepraszam, chyba trochę mnie poniosło. Rzeczywiście na podstawie jednego owada, ciężko o jakieś wnioski. Ja i tak, kiedy będę miał więcej zdjęć potencjalnych podgatunków, to będę porównywał ich przydatki analne i wtórne narządy kopulacyjne. Chociaż to zajęcie raczej na kilka sezonów...

Ewa Miłaczewska pisze:A teraz powiedz, co byś z tym fantem zrobił. Czy to co zmieniłam na stronie wystarczy?

Pisałbym podobne do...

W Polsce oficjalnie występuje C. v. virgo i na razie niech tak zostanie. Co oczywiście nie oznacza że nie warto sprawdzać i notować wszystkich podejrzanych okazów.

Jest to podobna historia do Somatochlora metallica metallica czyli nasza, oraz syberyjska S. m. abocanica, różniąca się tym, że ma czarne pterostigmy. Parę lat temu złapałem taką u nas, wiem że i innym się zdarza, ale to jeszcze za mało by wprowadzać podgatunek na Niziny Środkowoeuropejskie.

No to w końcu jest:
"Koniec widocznego tu skrzydła jest również wyraźnie rozjaśniony, podobnie jak u ważki z Podhala — patrz wyżej — i podobnie do opisywanego przez K.-D. Dijkstrę podgatunku Calopteryx virgo ssp. virgo, który to podgatunek występuje na południu Europy, na Bałkanach. Myślę, że warto obserwować pojawianie się takich osobników w Polsce — co być może pozwoli na wyciągnięcie dalszych wniosków."
Bardzo ostrożnie, a jednak różnice zauważone, podkreślone i wyeksponowana zachęta do dalszych obserwacji.
Dziękuję bardzo.

Ostatnia aktualizacja wywołała burzliwą dyskusję na forum entomologicznym. Idźmy dalej tym tropem — dziś dwa „odmieńce” na stronie łątki dzieweczki Coenagrion puella - http://www.wazki.pl/wazki_coenagrion_puella.html i galeria na końcu tej strony. „Odmieńce” znajdziemy też na stronie łątki wiosennej Coenagrion lunulatum - http://www.wazki.pl/wazki_coenagrion_lunulatum.html. Zdjęcia Michała Kaczorowskiego, Jarka Wenty, Przemka Żurawlewa i moje.

I tak jest wporządku bo nie ma mowy o taksonach u nas nie występujących

Ale wracając do virgo. Czy aby na pewno tak jest ok?

Ewa Miłaczewska pisze:...i podobnie do opisywanego przez K.-D. Dijkstrę podgatunku Calopteryx virgo ssp. virgo, który to podgatunek występuje na południu Europy, na Bałkanach...

Co proponujesz? Chętnie się dostosuję.

Czy na bałkanach nie siedzi festiva?

Jacku, posługuję się w tym przypadku Dijkstrą, bo niczego innego i Calopteryxach nie mam. Badenia Wurttembergia nic tu nie wnosi, w bazie literatury na Odonata.pl też nic nie widzę.
W pierwotnej wersji na mojej stronie było:
Nie jest dokładnie znany zasięg wystepowania tych podgatunków. Zwykle w Polsce spotykamy ssp. festiva, zaś ssp. virgo najczęściej obserwuje się nad Loarą, nad Dunajem i w Alpach (Dijkstra K.-D., Lewington R., 2006). Nie wykluczone, że przedstawiony tu osobnik jest migrantem znad Dunaju, ale też może być ważką rodzimą. Jest to z resztą jedyny osobnik, z takim ubarwieniem, sfotografowany przez Jarka Wentę 5 czerwca 2008 roku na torfowisku w Chochołowie.
na to napisałeś:
Warto czytać Dijkstrę niemal dosłownie. Tam jest wszystko: gdzie i który. Poparciem jest analiza u Boudota w Atlasie ważek śródziemnomorza. Jest tam, że festiva to w zasadzie na Bałkanach. Niczego nie można wykluczać, ale na razie byłbym ostrożny

Boudota nie mam. 29 stycznia o godz. 0.07 odpisałam:
Jacku, na stronie 70 u Dijkstry są całkowicie ciemne skrzydła z podpisem ssp. festiva. Na stronie 71 skrzydła rozjaśnione na końcach i u nasady z napisem ssp. virgo, oraz tylko u nasady z ciemnymi końcami - z napisem ssp. meridionalis. Stąd wiem, że to co lata u mnie nad rzeką Rządzą to C. virgo ssp. festiva. Mają one skrzydła całkowicie ciemne.

A teraz to już tylko załączam skan stron Dijkstry z zaznaczonymi : festiva na czerwono i virgo na niebiesko na obrazkach i w tekście. Żebyśmy sobie jasno powiedzieli, co lata u nas - festiva, bo ma całe skrzydła ciemne. Wydawało mi się, że czytam Dijkstrę dosłownie i powiem - wolałabym wrócić nad Loarę i Dunaj. Zgodziłam się zrezygnować ze stwierdzenia, że to podgatunek na rzecz określenia, że ta z jasnymi końcami skrzydeł jest podobna do podgatunku virgo...
Nie wiem co mogłabym zrobić jeszcze.
Nie wiem czy wejda obrazki, zaraz powtórze.

Jeszcze raz obrazki. Nie wyszły czytelnie, ale książkę masz. Natomiast każdemu, co jej nie ma mogę wysłać te dwa skany pocztą.
Ewa

Postaram się wyjaśnić wszystko w oczywisty sposób. Pomijając fakt, że rysunek u Dijkstry nie jest najszczęśliwszy, to prezentuje ważkę ze skrzydłami rozłożonymi. Przy 4 złożonych wszystko musi być ciemniejsze. Dijkstra jak i wszyscy piszący o festiva twierdzą, że występuje on na Bałkanach i Turcji. Virgo virgo występuje w Azji i Europie środkowej. Tego należy się trzymać. Ponadto należy pamiętać o dużej zmienności w ubarwieniach skrzydeł u wszystkich Calopteryxów, znane są przypadki hybrydyzacj virgo i splendens. Ja Tobie zwracam uwagę tylko na to, że masz na stronie informację, że to virgo virgo występuje na południu a jest odwrotnie. Dlatego proponowałem pisać "formy barwne podobne C. v. festiva". Twoja strona jest bardzo popularna i moim zdaniem nie tyle, że powinnaś ale musisz dbać o poprawność merytoryczną. Wszystko co masz na stronie to moim zdaniem virgo virgo. Jeśli są samce v. festiva to powinny być też jednocześnie i samice z niemal czarnymi skrzydłami. Można pójść dalej tym tropem i wyjaśniać ciemniejsze ubarwienie wyższą, roczną temperaturą w ostatnich latach (na zasadzie melanizmu motyli czy innych...). To ciągle za mało by wprowadzać do Polski nowy podgatunek i tylko o to mi chodzi .

Pozdrowionka.

Natomiast zdjęcia Jarka absolutnie nie wskazują na jakąkolwiek zmienność w ubarwieniu, młode virgo mają zawszę ostre prześwity w skrzydłach, a ten na zdjęciu jest młody (świadczą o tym oczy , i właśnie skrzydła). To samo z teneralnymi osobnikami - one w ogóle wydają się nie mieć wybarwionych skrzydeł, są po prostu blade, białawe (o ile dobrze pamiętam), bo w przypadku splendens to norma.

Edit: Co do samic, widziałem kiedyś zdjęcia par w których samica była prawie tak samo ubarwiona jak samiec a pseudopterostigma była wyjątkowo kontrastowa i pewnie o to się rozchodzi.

OK. Wracam z poprzednią (zeszłoroczną) wersją strony i kombinuję, co z tym zrobić - żeby było dobrze.
Ewa

Nie mniej jest to dobry punkt wyjścia do dokładniejszego przyglądania się virgo w najbliższym sezonie, bo jak myślę - niewiele osób dotychczas to robiło.

Nikt.

No fajnie, zastanawiajcie się. U C.splendens w Polsce też jest co obserwować - skrzydełka mają mniejsze i większe zaciemnienie. Tak wynika z ogladania cudzych zdjęć. Niestety na własnych zdjęciach i "własnych" Calopteryxach wiele nie zaobserwuję.
Stronę zmieniłam nie zostawiając w necie nawet śladu po podgatunkach. Jacek ma rację, że nie mam prawa wprowadzać w błąd wielu osób obserwujących stronę. I to jest najważniejsze, dziękuję.

Co do splendens to warto zapytać Kubę Szymańskiego, robił o takich zmiennościach magisterkę.

A jeśli idzie o wprowadzanie w błąd, to jeszcze godzinę temu wpisując w googlarkę festiva, na jednym z pierwszych miejsc wyskakiwała Twoja strona. Dla większości, świadectwo internetowe jest wystarczającym dowodem...

Na szczęście już nie wyskakuje. A swoją drogą zaskakuje mnie wypozycjonowanie całej mojej strony, oprócz słów kluczowych wymyślonych w najprostszy sposób nie robiłam w tym kierunku absolutnie żadnych starań. Pewnie w przypadku Calopteryx virgo akurat słowo kluczowe "dziewica" robiło pozycjonowanie lepiej niż cokolwiek innego.

Dziś po cztery nowe zdjęcia na stronie żagnicy (żagwi) rudej Aeshna isoceles - http://www.wazki.pl/wazki_aeshna_isoceles.html oraz na stronie żagnicy wielkiej Aeshna grandis - http://www.wazki.pl/wazki_aeshna_grandis.html. Zdjęcia wykonali Michał Kaczorowski, Piotr Mikołajczuk i ja.

Dziś 19 zdjęć na stronach pałątek. Wreszcie porządne zdjęcia samic, zdjęcia larw i galerie zdjęć na stronach pałątki pospolitej Lestes sponsa - http://www.wazki.pl/wazki_lestes_sponsa.html i pałątki niebieskookiej Lestes dryas - http://www.wazki.pl/wazki_lestes_dryas.html. Poza tym wymiana zdjęć tych pałątek w menu ze zdjęciami.

Dołożyłam przed chwilą 7 fajnych zdjęć Grzegorza Bryndy, Piotra Mikołajczuka i Krzysztofa Pakuły na stronie pałątki południowej Lestes barbarus - http://www.wazki.pl/wazki_lestes_barbarus.html. Warto zobaczyć!